ΔΙΑΠΑΙΔΑΓΩΓΗΣΗ

Εσύ που είσαι μάνα,  πατέρας ή αδελφός,

Ή κάποιος άλλος συγγενής, μα είσαι χριστιανός,

στα λόγια αυτού του ποιήματος δώσε αν θέλεις βάση,

και κρίνε αν είσαι όσιος να μπεις στη νέα τάξη.

Το ίδιο ισχύει αδελφέ σαφώς και για εμένα,

που μπήκα στο συλλογισμό αυτό, ίσως πριν από σένα.

Στο θέμα αυτού του ποιήματος πριν αναφερθώ,

μία εικόνα νοερή φέρτε την στο μυαλό.

Ένα νέο ζευγάρι έχει δύο παιδιά,

μικρά  σε ηλικία και είναι  ζωηρά.

Σωστά τα εκπαιδεύουν μ’ αρχές του Ιεχωβά,

στις συναθροίσεις θέλουν να κάθονται καλά.

Μα σήμερα στη συνάθροιση έκανε φασαρία,

το ένα από τα δυο παιδιά μέσα στην εκκλησία.

Το πήρε η μάνα του αγκαλιά, για το ηρεμήσει,

τη φασαρία που ‘κανε μήπως και σταματήσει.

Μα το μικρό φωνάζοντας  χτύπησε τη μαμά του,

με μιας έξω απ’ την αίθουσα το έβγαλε ο μπαμπάς του.

Αφού «πέσαν κάποιες ψιλές»   για όλη τη φασαρία,

στο σπίτι, του είπε ο μπαμπάς,, θα ‘μπαινε τιμωρία.

Με το μικρό οι δυο γονείς στο σπίτι συζητήσαν,

ποια θα ‘ταν η τιμωρία του οι δυο αποφασίσαν.

Δε θα ‘παιζε με το ηλεκτρονικό παιχνίδι τ’ αγαπητό του,

και δε θα έβγαινε μια μέρα απ’ το δωμάτιό του.

Μα την άλλη μέρα ήρθαν ο παππούς και η γιαγιά,

Και στα εγγονάκια έφεραν παιχνίδια και γλυκά.

Οι δυο γονείς εξήγησαν πως έχει η ιστορία,

δε θα ‘πρεπε να βγει το μικρό από την τιμωρία.

Μα ο παππούς και η γιαγιά «τα  πήραν στο κρανίο»

δε φέρονται έτσι στα παιδιά είπανε και στους δύο.

Ορμώντας στο δωμάτιο το πήραν αγκαλιά,

το εγγονάκι το μικρό γεμίσανε φιλιά.

Εμπρός στα μάτια του μικρού, τους βάλαν τις φωνές,

στη διαπαιδαγώγηση γίναν επικριτές.

Σ’ Ελλήνων οικογένειες γνωστό το σκηνικό,

μεγάλωσα τρία παιδιά, το έζησα κι αυτό.

 Αν σας ρωτούσαν αδελφοί να πείτε ειλικρινά,

τίνος θα επικρίνατε τη συμπεριφορά?

Η απάντηση είναι μία και  είναι λογική,

εφόσον αυτή βασίζεται μες την Αγία γραφή.

Μα κάπου εδώ το σκηνικό του ποιήματος θα αλλάξει,

και θα αποδείξει προς το Θεό αν είμαστε εντάξει.

Ένα πιστό ζευγάρι, σε κάποια εκκλησία,

που είχε του Ιεχωβά επιδοκιμασία,

παιδιά μεγάλωνε σωστά μες τη Θεοκρατία.

Τα είδε να παντρεύονται, να ‘χουν τα σπιτικά τους,

να υπηρετούν τον Ιεχωβά με όλη την καρδιά τους.

Μα δυστυχώς το ένα παιδί,

 χρειάστηκε να ελεγχθεί για αδικοπραγία,

σε αποκοπή οδηγήθηκε από την εκκλησία.

Εδώ πρέπει να τονιστεί, πως κάποιου η αποκοπή

 από την εκκλησία, είναι διαπαιδαγώγηση και όχι τιμωρία.

Μία διαπαιδαγώγηση από τον Ιεχωβά,

που ναι πατέρας στοργικός κι εμείς γι Αυτόν παιδιά.

Το πώς συμπεριφερόμαστε σε έναν αποκομμένο,

είναι γνωστό   σε όλους μας και χιλιοειπωμένο.

Τι γίνεται όμως αν αυτός, είναι κάποιο παιδί μας,

ή αδελφός μας σαρκικός, ή κάποιος συγγενής μας?

Χωρίς υπεκφυγές, δίχως «ναι μεν αλλά»,

θα πρέπει να υπακούμε, τι  λέει ο Ιεχωβά!

Σαφώς δεν είναι ίδιες όλες οι περιστάσεις,

και ν’ αλλαχτούν δε γίνεται κάποιων οι καταστάσεις,

μα όσο είναι δυνατόν κρατάμε αποστάσεις!

Αν έχει διαμέρισμα πάνω από το δικό μας,

ή αν επαγγελματικά είναι συνέταιρός μας,

οι επαφές μας λιγοστές ας είναι αυτοσκοπός μας.

Όσο γι αυτούς που είναι χρόνια αποκομμένοι,

να μην επιστρέψουν στο Θεό είναι αποφασισμένοι.

Τη θυσία του Ιησού Χριστού έχουν ποδοπατήσει,

με αυτή  τους την πορεία το έχουν  αποδείξει.

Δε θέλουν να επανέλθουνε ξανά στην εκκλησία,

κι ως προς αυτό προσπάθεια , δεν κάνουνε καμία.

Για συγγενείς αδιαφορούν, δεν τους ενδιαφέρει,

τη στεναχώρια που αυτοί τους έχουν επιφέρει.

Για ένα τέτοιο άτομο που είναι συγγενής μας,

ρόλο παίζει σημαντικό η στάση η δική μας.

Μήπως αποζητούμε συχνά τη συντροφιά του?

με πρόσχημα πως βλέπουμε την οικογένειά του?

Μήπως παρέα κάνουμε με αυτόν δήθεν τυχαία,

προσέχοντας κάποιος μη μας δει, «κι όλα καλά κι ωραία»?

Αν ενεργούμε έτσι, τότε αλλοίμονό μας,

γινόμαστε πιο δίκαιοι εμείς απ’ το Θεό μας!

Δε βοηθάμε το άτομο πίσω για να γυρίσει,

ακυρώνοντας τον τρόπο του Θεού να το διαπαιδαγωγήσει.

Βαρόμετρο είναι η στάση μας και έχει σημασία,

για να επιστρέψει ο συγγενής ξανά στην εκκλησία!

 Το αρχικό παράδειγμα ας έχουμε στο νου,

μη μοιάσουμε ούτε στη γιαγιά, μα ούτε στον παππού!

Τη θέση μας ας κρατήσουμε εμείς απ΄ την πλευρά μας,

                            Δείχνοντας  στον Ιεχωβά την οσιότητά μας!