Επίλογος

Τα ποιήματα γίναν πουλιά, κάτασπρα περιστέρια.
Χαίρονται ελεύθερα να ζουν στον αδελφών τα χέρια.

Μην ψάξεις ποιος τα έγραψε, έπαινο μην του δώσεις,
Άλλος δίνει το χάρισμα, αίνο σ' Αυτόν να δώσεις.

Στα χέρια του τα τρυφερά άφησα την καρδιά μου,
Και 'κείνη τον ευγνωμονεί μέσα απ' τα ποιήματά μου!!

ΜΑΝΟΣ ΑΡΓΥΡΟΠΟΥΛΟΣ

ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ

Σύντεκνοι να σας συστηθώ μην έχετε απορία
μ' εσάς γιατί θ' ασχοληθώ μάθετε την αιτία.
Μανώλη με φωνάζουνε, αυτό 'ναι τ' όνομά μου,
από την Κρήτη απ' τα Χανιά είναι και η μαμά μου!
Όλοι μου λένε χάρισμα πως είναι αυτό που έχω,
μα εγώ αυτά δεν τα γρικώ ούτε και τα κατέχω!
Μια μαντινάδα θα σας πω που 'βγαλα απ' το μυαλό μου
μα θα προσέξω τι θα πω αν θέλω το καλό μου.
Κρήτη μου είσαι όμορφη, νησί είσαι προικισμένο,
απ' όλα τα νησιά εσύ το πιο παραδεισένιο!
Οι κρητικοί βρε σύντεκνε αυτό το ξέρουν όλοι,
έχουνε τρέλα στο μυαλό , καρδιά όμως περιβόλι.
Όσους λεβέντες γνώρισα ήταν από την Κρήτη,
και ήταν όλοι τους ψηλοί, όπως τον Ψηλορείτη.
Αν τύχει κάποιος άνθρωπος και Κρητικό προσβάλλει
αυτός δεν το 'χει τίποτα στο χώμα να τον βάλει.
Κι αν ραντεβού βγεις φίλε μου με κοπελιά απ' την Κρήτη,
σε βλέπω σύντομα εγώ, γαμπρό ή μακαρίτη!
Μαχαίρι στο ζωνάρι τους έχουνε και κουμπούρι,
μα το τραβάνε εύκολα, έστω για καλαμπούρι.
Στον κουζουλό τον Κρητικό εάν φερθείς ωραία,
όμορφα θα περνάς εσύ και όλη η παρέα.
Καμάρι έχει ο Κρητικός για το παχύ μουστάκι,
και για την Κρήτη που έβγαλε τον Κώστα Μητσοτάκη.
Νησί μου πόσο σ' αγαπώ , μόνο εγώ το ξέρω,
κι όταν σε συλλογίζομαι λιώνω και υποφέρω.
Κρήτη μου τα κοπέλια σου χορεύουν πεντοζάλη,
κι όσοι απ' έξω τους θωρούν τους έρχεται μια ζάλη.
Θυμό αν έχει ο Κρητικός μιλιά εσύ μη βγάλεις,
ένα μπουκάλι τσικουδιά μπροστά του να του βάλεις.
Σε φασαρίες μη μπλεχτείς, το λεν όλοι στην Κρήτη,
κάλιο η μάνα του φονιά παρά του μακαρίτη.
Κυρά μέσα στην κεφαλή έχω μεγάλη τρέλα,
και μες τις φλέβες μου κυλά του κουζουλού το αίμα.
Πήρα γυναίκα πόντια νέα φυλή να δώσω,
τη ράτσα τη δική μου εγώ λίγο να βελτιώσω.
Και να! που τα κατάφερα έχω τρία κυπαρίσσια
κορμοστασιά και λεβεντιά την έχουνε περίσσια!
Μα κάτι διακρίνω εγώ, έλα Χριστέ μου έλα!
Κι από τις δύο τις φυλές πήρανε και την τρέλα!!


3 σχόλια:

  1. Γειά σου πατριωτακχι μου, να ζήσεις στους αιωνες,
    και να καθόμαστε μαζι τσι νυχτες, τους χειμώνες,
    να λεει ο ενας το μακρυ κι ο αλλος το κοντό του,
    να ψυλοστοιχουργούμε νε, οτι χει στο μυαλό ντου.
    Γιατι μαθές δεν εχουμε και λίγα να σκεφτούμε,
    για κείνον να που γινεται αιτια για να ζούμε...
    Κι όσο για κείνον θα μιλείς, ιδεες θα σου βάνει,
    και το δικό μας το μυαλό πιό δυνατό θα κανει...
    Να χουμε το προνόμιο, μαντηναδολογοντες,
    ν απολαμβάνουμε ζωή ,και πάντοτε υμνώντες

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλε μου φιλε κι αδελφε και συναγωνιστή μου
      ένα μεγάλο ευχαριστω δεξου απ' την ψυχή μου!
      Τα λογια σου υπέροχα και ενθαρυντικα
      κι αυτο γιατι ειναι γνησια βγαίνουν απ' την καρδιά!
      Το χάρισμα στο λόγο έχεις ποιητικό
      διαβαζοντας τους στίχους σου, αναυδος έμεινα γω.....
      Ευχομαι αυτο το χαρισμα ποτε να μη στερέψει
      να ενισχύει ποιητικά η κάθε σου η σκεψη!
      Τελειώνοντας φίλε ποιητή, μονάχα ένα θέλω
      Να πω, πως εισαι απίθανος, σου βγαζω το καπέλο!!!

      Διαγραφή