Επίλογος

Τα ποιήματα γίναν πουλιά, κάτασπρα περιστέρια.
Χαίρονται ελεύθερα να ζουν στον αδελφών τα χέρια.

Μην ψάξεις ποιος τα έγραψε, έπαινο μην του δώσεις,
Άλλος δίνει το χάρισμα, αίνο σ' Αυτόν να δώσεις.

Στα χέρια του τα τρυφερά άφησα την καρδιά μου,
Και 'κείνη τον ευγνωμονεί μέσα απ' τα ποιήματά μου!!

ΜΑΝΟΣ ΑΡΓΥΡΟΠΟΥΛΟΣ

Σαθρά Θεμέλια

Το ποίημα αυτό σε νεαρούς χαρίζω και νεαρές
Που θα σπουδάσουν σύντομα ή είναι φοιτητές
Που ίσως την ανώτατη εκπαίδευση γυρεύουν
Της επιτυχίας το κλειδί πως είναι αυτό πιστεύουν

Μα και σε άλλους χρήσιμο ίσως φανεί το ποίημα
Στο καταρρέον σύστημα να μην πιαστούνε θύμα
Το ποίημα έχει σενάριο και πρωταγωνιστές
Εσείς που είστε όλοι σας καλοί αγοραστές

Λοιπόν απεγνωσμένα ψάχνεται ένα σπίτι
Μήπως κι απαλλαγείτε μια μέρα από το νοίκι
Αισθάνεστε όντως τυχεροί, βρίσκοντας αγγελία
Για φθηνά διαμερίσματα σε πολυκατοικία

Ο φόβος μην το χάσετε σας οδηγεί εκεί
Θέλοντας να το κλείσετε με προκαταβολή
Κτίριο πολυώροφο, όμως πολύ παλιό
Μοιάζει σαν να μην κατοικεί κανένας σε αυτό

Στην είσοδο ένα χαρτί είν' τοιχοκολλημένο
Στον κόπο όμως δεν μπαίνετε να δείτε τι είν' γραμμένο
Πρόβλημα στα θεμέλια γράφει η επιτροπή
Και είναι ακατάλληλο για να κατοικηθεί

Μπαίνοντας μες στο κτίριο υπάρχει δυσοσμία
Έρχεται απ' το υπόγειο , από την υγρασία
Μα εσείς θα μείνετε ψηλά σκέφτεστε δεν πειράζει
Η μυρωδιά το ρετιρέ δεν το επηρεάζει

Το ασανσέρ δεν λειτουργεί και πάτε από την σκάλα
Ευχόμενοι προβλήματα μη συναντήσετε άλλα
Το ρετιρέ που θέλετε είναι πολύ ψηλά
Για ώρα ανεβαίνετε τα σκοτεινά σκαλιά

Μετά από κόπο φθάνετε αν και λαχανιασμένοι
Έξω απ' την πόρτα στέκεστε λιγάκι κουρασμένοι
Γυρνάτε στην πόρτα το κλειδί που δείχνει να μαγκώνει
Μα αυτό που σας απασχολεί, η θέα απ' το μπαλκόνι

Η πόρτα ανοίγει δύσκολα Γιατί είναι κρεμασμένη
Για κάποιο λόγο άγνωστο είν' πετσικαρισμένη
Περνώντας στον εσωτερικό χώρο είστ' αγχωμένοι
Και με αυτά που βλέπεται απογοητευμένοι

Σπασμένο είναι το δάπεδο οι τοίχοι έχουν ρωγμές
Το μπάνιο αναδύει απαίσιες οσμές
Μία υπόκωφη βοή ακούτε στο σαλόνι
Μα τα ξεχνάτε όλα βγαίνοντας στο μπαλκόνι

Άναυδοι μένετε λοιπόν απ΄ την ωραία θέα
Βλέποντας τόσο μακριά αισθάνεστε ωραία
Μα οι τριγμοί ακούγονται όλο και πιο συχνά
Βαθιά απ' τα θεμέλια γιατί είναι σαθρά

Μα αντί να προβληματιστείς και να ανησυχήσεις
Σκέφτεσαι πως μπορείς φθηνά να το ανακινήσεις
Μα αλήθεια αν στοκαριστούν στον τοίχο οι ρωγμές
Κι αν κάποια συνεργεία κάνουν επισκευές
Θα έλεγες το κτίριο πως είναι ασφαλές?

Δεν θα 'ταν κουτό κι ανόητο κάποιος να αποκτήσει
Σπίτι που απ' τα θεμέλια θα έχει πάρει κλίση?
Το ίδιο συμβαίνει ακριβώς στο σύστημα που ζούμε
Σάπιο απ' τα θεμέλια, κι ας αναρωτηθούμε:

Πόσο ψηλά θα θέλαμε να δούμε τα παιδιά μας?
Η αν σπουδάζουμε εμείς πια είν' τα όνειρά μας?
Αν έχουμε επιχείρηση πόσο μακριά κοιτάμε,
Πιστεύοντας το αύριο καλύτερο πως θα 'ναι?

Λαχτάρα μήπως έχουμε να κάνουμε καριέρα?
Διώχνοντας τον Αρμαγεδδών το δυνατόν πιο πέρα?
Στο σύστημα αμέτρητοι τριγμοί μα και ρωγμές
Η κλίση προς την πτώση του σε όλους εμφανές!

Ίσως κάποιοι ελπίζουνε ότι θα ανακάμψει
Κι η κρίση η οικονομική σύντομα πως θα πάψει
Στον Ομπάρακ αποβλέπουνε τον πρόεδρο Οπμάμα
Τη λύση πως θα δώσει σ' αυτό εδώ το δράμα

Μήπως ελπίζουμε κι εμείς ,που 'χουμε δήθεν γνώση
Απ' τ' αδιέξοδο αυτό ίσως να μας γλυτώσει?
Κι αν αύριο τα πράγματα σταθεροποιηθούνε,
Κι οι άνθρωποι μ' ασφάλεια και με ειρήνη ζούνε
Πόσοι από μας τα βιβλικά λόγια θα θυμηθούνε?

Σ' αυτό το οικοδόμημα φίλε και αδελφέ
Μην ψάχνεις διαμέρισμα ούτε και ρετιρέ
Όσο και να το βάψεις και να τ' ανακαινίσεις
Η συντριβή είναι κοντά αυτό μην τ' αγνοήσεις
Μόνο όσοι είναι Άγρυπνοι πρόκειται να σωθούνε
Από έναν τόπο ασφαλή την συντριβή θα δούνε!!

2 σχόλια: