Αγέννητη Κραυγή

Μανούλα μες στα σπλάχνα σου μία ζωούλα έχεις
Τι και αν είμαι έμβρυο πρέπει να με προσέχεις.

Μέσα στα φύλλα της καρδιάς νοιώθω χαρά δεν έχεις
Για μένα άσχημο σκοπό βλέπω εσύ να έχεις.

Γυναίκες καμαρώνουνε το θεωρούνε θαύμα
Μα δε συμβαίνει όμως αυτό και στη δική μου μάνα.

Χωρίς να έχεις ενοχές δίχως μεγάλη σκέψη
Με το γιατρό εσύ μιλάς θες να με καταστρέψει.

Το αγέννητο κορμάκι μου το κάθε κύτταρό μου
Τέλεια το σχεδίασε ο πάνσοφος Θεός μου.

Καθόλου δε με αγαπάς εσύ γλυκιά μανούλα?
Τι και αν είμαι έμβρυο έχω και γω καρδούλα.

Λες πως δεν είσαι έτοιμη για να γένεις μητέρα
Κι αν με γεννούσες θα 'χανες μία λαμπρή καριέρα

Μανούλα σαν πας να κοιμηθείς, το βράδυ σαν ξαπλώσεις
Φέρε το χέρι στην καρδιά ίσως και να με νοιώσεις.

Μες στης νυχτιάς τη σιγαλιά θα σου το ψιθυρίσω
Το μητρικό σου ένστικτο μήπως και σου ξυπνήσω.

Μα στον πατέρα λες εσύ τι έχεις αποφασίσει
Ο χρόνος αντίστροφα για με τώρα έχει αρχίσει.

Το ραντεβού το έκλεισες εσύ γλυκιά μανούλα
Γιατρός κάνει λειτούργημα, μου παίρνει τη ζωούλα!

Καθώς το σώμα ακουμπάς σε χειρουργού τραπέζι
Νοιώθω την καρδούλα σου παλμούς πολλούς να έχει.

Δεν είναι όμως για εμέ, οίκτο για με δεν έχεις,
Το χέρι φοβάσαι του γιατρού μήπως και σε πονέσει.

Το έγκλημα τελείωσε κομμάτια η καρδιά μου
Βγάλε λεφτά και πλήρωσε μανούλα το φονιά μου!

Κοίτα μανούλα το γιατρό βρώμικα έχει χέρια
Τα λέρωσε βουτώντας τα μες στο δικό μου αίμα!

Αλλά και συ τη λέρωσες μανούλα τη ψυχή σου,
Αμάρτημα πολύ βαρύ σκότωσες το παιδί σου!

Έγκλημα ήταν μάνα μου φόνος εκ προ μελέτης
Κι αν πεις πως δεν το γνώριζες συνείδηση δεν έχεις?

Οι νόμοι οι ανθρώπινοι επιτρέπουν τις αμβλώσεις
Γυναίκες ξεσηκώθηκαν κάνουν διαδηλώσεις.

Για ότι λέει ο Θεός δε δίνουν σημασία
πως η ζωή του αγέννητου γι' αυτόν έχει αξία.

Όσο κι αν κρύψεις μάνα μου
καλά το μυστικό σου
να ξέρεις θ' απολογηθείς
μπρος στο Δημιουργό σου!