Επίλογος

Τα ποιήματα γίναν πουλιά, κάτασπρα περιστέρια.
Χαίρονται ελεύθερα να ζουν στον αδελφών τα χέρια.

Μην ψάξεις ποιος τα έγραψε, έπαινο μην του δώσεις,
Άλλος δίνει το χάρισμα, αίνο σ' Αυτόν να δώσεις.

Στα χέρια του τα τρυφερά άφησα την καρδιά μου,
Και 'κείνη τον ευγνωμονεί μέσα απ' τα ποιήματά μου!!

ΜΑΝΟΣ ΑΡΓΥΡΟΠΟΥΛΟΣ

Συνοικία Παραδείσου

Κάποιον παλιό μου φίλο που είχα καιρό να δω
Εχθές το αποφάσισα να τον επισκεφτώ.
Πήρα μαζί μου έντυπα, έκανα προσευχή
Και μέσα σε ένα τέταρτο βρισκόμουνα εκεί.

Συζήτηση είχαμε ένθερμη, περάσαμε καλά
Μα μου 'πε έχω πρόβλημα σ'αυτή τη γειτονιά.
Βανδαλισμούς στ'αμάξι μου είχα από νεαρούς
Διέρρηξαν το σπίτι μου κάποιοι από αυτούς.

Στο νέο κόσμο του 'πα αυτά θα είναι παρελθόν
Ο ασεβής ο άνθρωπος, τότε θα 'ναι απών.
Σε κάθε μία γειτονιά, σε κάθε συνοικία,
Θα υπάρχουν μόνο αδελφοί θα είναι ευλογία!

Τα τεύχη που του πρόσφερα είπε θα μελετήσω
Τότε αυτόν σηκώθηκα να αποχαιρετήσω.
Καθώς λοιπόν μπήκα εγώ μες στ' αυτοκίνητό μου
Στο νέο κόσμο του Θεού με πήγε το μυαλό μου.

Το σπίτι μου το ξύλινο είδα σε μια πλαγιά
Στο πλάι υπάρχουν έλατα, λίμνη έχει μπροστά.

Μα μόνος μου δε βρίσκομαι σε τούτη την πλαγιά
Ήρθαν και άλλοι αδελφοί, γίναμε γειτονιά.
Η αλήθεια είναι πως αυτό δε το 'χα στο μυαλό μου
Μοναχικό το ήθελα το σπίτι το δικό μου!

Μα τι να κάνω πέστε μου, ειν' το παράπονό μου
Ο Κουκουρίκος έχτισε δίπλα από το δικό μου!
Παράδεισος όλη η γη έγιν' απ'τον Θεό μου,
Κι ο Μάνος ήρθε κόλλησε στο φράχτη το δικό μου.

Θάλασσα έβλεπα από 'κει, είχα ωραία θέα
Μα η σύντροφός μου χαίρεται που θα 'χουμε παρέα.
Βρε δε βαριέσαι σκέφτηκα, βλέπω απ'την άλλη δάσος
Μα όπως αποδείχτηκε κι εκεί έκανα λάθος.

Θα τρελαθώ τι γίνεται, λέω εγώ στην Τούλα
Ξυλεία δίπλα αδειάζουνε ο Κώστας κι η Ματούλα.
Δίπατο σπίτι μου 'πανε θα φτιάξουμε εδώ
Το δάσος απ'το σαλόνι μου δε θα το ξαναδώ.

Έχει και δύο άμαξες, είναι καραγωγέας
Μεράκι είχε από παλιά, ήταν μεταφορέας.

Απ' τη βεράντα έβλεπα τη δύση του ηλίου
Μα ήρθε κι έχτισε μπροστά ο Καραγεωργίου.
Να τι θα κάνω τώρα εγώ; Το σχέδιο θα αλλάξω
Στο πίσω μέρος του σπιτιού μπαλκόνι θα του φτιάξω.

Ο Ευθυμίου έμαθε για την ωραία θέα
Δεν άργησε έχτισε κι αυτός, έφερε και παρέα.

Γρήγορα σπίτια γέμισε ολόκληρη η πλαγιά
Κούνιος και Καραντώνης χτίσανε πιο ψηλά.

Η Τσακαλίδου έχτισε δίπλα στην Καρολίδου
Το σπίτι ενδιάμεσα είναι της Σταμπουλίδου.
Ζάχαρη, Πέτρου, Καρατζάς, χτίσαν λίγο πιο πάνω
Γείτονες με Κυρόπουλο την Κούλα και τον Πάνο.

Στάθης Βαρυτιμόσογλου, Άγγελος και Σοφία
Να λείπουνε δε γίνεται από τη συνοικία.

Την κορυφή τη διάλεξαν Αγγελάκας κι Ακριτίδης
Λίγο απ'αυτούς πιο χαμηλά έχτισε κι ο Σαλτσίδης.

Βασίλης Νούνης, ξέρετε, που 'χει τη θεία Νούλα,
Δίπλα είν' στο Χριστόφορο μαζί με την Καλούδα.

Εσθήρ να μην ανησυχείς πού είναι το δικό σου
Με της Χουρίδου κολλητά είν' το οικόπεδό σου.

Καμπούρη η λίμνη σ' άρεσε
Ταΐσες και τις πάπιες
Μα βλέπω έπιασες βουνό
Δε θες να βλέπεις λάσπες!

Ομόρφυνε μ'όλους εσάς, πιστέψτε με η πλάση
Στο βάθος το αγρόκτημα είν'του ζαχαροπλάστη.

Τσιρωνάς και Χρυσελίδης,
Σερμπετζούδης,Χρητσακίδης
κι όλοι εσείς οι αδελφοί
Σπίτια φτιάξατε στη λίμνη που 'ναι όμορφα πολύ.

Κοιτώ γελώντας την πλαγιά, θυμίζει συνοικία
Βρε ούτε στον παράδεισο δε βρίσκεις ησυχία!

Κι αν γελάμε όλοι μας μ'αυτό εδώ το ποίημα
Βρίσκεται νέο σύστημα στο επόμενό μας βήμα!
Εύχομαι εγώ από καρδιάς όλη η εκκλησία
Να παρευρίσκεται ΕΚΕΙ ,κι ας γίνει συνοικία!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου