Ο Πίνακας

Με χρώματα θέλησα να ζωγραφίσω
Σε κάποιον πίνακα εγώ τη ζωή.
Σ’ αυτόν τον πίνακα πάρτε πινέλα
θα συμμετέχετε και σεις μαζί.

Εφόσον δεν είμαι εγώ Πικασώ,
Την άποψη σας θα χρειαστώ.
Για φόντο μου λέτε στο έργο αυτό
Το άσπρο να βάλουμε τ’ ακρυλικό.

Την ηλικία να δείχνει την παιδική
Που ‘χει αθωότητα μες τη ψυχή.
Μα η αγνότητα έχει χαθεί,
στην ηλικία την σχολική.

Χρώμα αγνότητας είν’ το λευκό
Μα δεν χωράει στον πίνακα αυτό.
Μ’ αυτή ‘ναι η ζωή μας και την ζωγραφίζω
Για φόντο αποφάσισα, θα βάλω το γκρίζο.

Μου λέτε χρώμα ν’ αλλάξω εγώ
Εφόσον μ’ εφήβους θ’ ασχοληθώ.
Να κάνω πίστευα με νεαρούς
Που ‘χαν αρχές και τρόπους καλούς.

Με κόκκινο χρώμα μου λέτε ν’ αρχίσω
της νιότης το σφρίγος να ζωγραφίσω.
Μα λάθος επέλεξα μάλλον μπογιά
Βυθίζονται νέοι στα ναρκωτικά.

Ζωές που χάνονται σαν κρύα νερά
Κάτω από μάρμαρα κρύα, λευκά.
Στον πίνακα τούτο δυστυχώς άλλη μια,
Με μαύρο χρώμα τραβώ πινελιά.

Λογικά ίσως κάποιος ν’ αναρωτηθεί
Είν’ η ζωή μας, μόνο μαύρο και γκρι?
Περιστάσεις υπάρχουν που φέρνουν χαρά
Γίνονται γάμοι, γεννιούνται παιδιά.

Έφτασε η ώρα να βάλω λευκό
Σ’ αυτόν τον πίνακα τον σκοτεινό.
Να μοιάζει μ’ εκείνο το νυφικό
Που η νύφη δεν ξέρει γιατί είναι λευκό!

Στους τρεις γάμους ένας, λέν’ οι ειδικοί
Δε θα κρατήσει θα διαλυθεί.
Δράμα μεγάλο αν υπάρχουν παιδιά
Βουτώ το πινέλο μου σε μαύρη μπογιά.

Μ’ ανακατεύτηκε με τη λευκή
Απόχρωση έδωσε που είναι γκρι!

Τι χρώμα να βάλουμε για την υγεία?
Συνέχεια χτίζονται νοσοκομεία
Τα βάφουν με χρώματα που ‘ν ‘ φωτεινά
Στον πίνακα όμως, είναι μουντά.

Στο νου μου έρχεται η ανεργία
Χιλιάδες άτομα σ’ αυτά τα ταμεία
Τι χρώμα να βάλω πέστε μου εδώ?
Δεν ξέρω αν αύριο θα εργαστώ!

Βουτώ το πινέλο μου σε άσπρη μπογιά
Μα κτήνη βιάζουνε μικρά παιδιά!
Στο διαδίκτυο με πληρωμή
Ο κάθε ανώμαλος μπορεί να το δει!

Τα χρώματα τ’ άθικτα κοιτάω με πόνο
Με τούτα υπολόγιζα να βάψω τον κόσμο.
Λυπάμαι το έργο μας που βγήκε γκρι
Μα αυτή ‘ναι η ζωή μας μικρή και πικρή!

Στη θέση μας φέραμε εμείς τον Θεό?
Πώς φανταζόταν τον κόσμο αυτό?
Τέλεια είχαμε δημιουργία
Για πάντα να ζούμε με ευτυχία.

Σαν πίνακας τέλειος, ουρανός και η γη
Από χέρι Θεού είχε δημιουργηθεί!
Μα φιλόδοξος άγγελος μια πινελιά,
Τράβηξε πάνω του με μαύρη μπογιά.

Τ’ αποτελέσματα είν’ φανερά
Όλοι τα ζούμε καθημερινά.
Μα ευτυχώς μες το γκρίζο,
Υπάρχει μια αχτίδα,
Σ’ ανθρώπους πιστούς παρέχει ελπίδα!

Η ώρα ζυγώνει ,κρατάτε γερά,
Τα γκρίζα θα φύγουν και τα μελανά.
Υπόσχεση δίνει Θεός αψευδής,
Ζωή αιώνια για ευσεβείς!

Εύχομαι όλοι, μαζί σας και γω,
Παρόντες να είμαστε στον πίνακα αυτό!!