Παιδικές Απορίες

Εγώ από μικρό παιδί πίστευα στο Θεό

Οι δυο γονείς με βάφτισαν με είπαν Χριστιανό.

Με βγάλανε Εμμανουήλ ,όπως και τον Χριστό,

Όμως κανείς δεν ήξερε τι σήμαινε αυτό.

Στο σπίτι μου το πατρικό θυμάμαι μια γωνία

Δεκάδες εικονίσματα, στο κέντρο η Παναγία.

Πριν κοιμηθώ ή σηκωθώ έπρεπε να υποκλιθώ,

Να κάνω το σταυρό μου και να προσευχηθώ.

Με ξύπναγαν τις Κυριακές για να εκκλησιαστώ

Μου 'παν το χέρι του Παπά πως πρέπει να φιλώ.

Έμαθα τα τροπάρια, κρατούσα και νηστεία,

Το όνειρό μου να γενώ ψάλτης στην εκκλησία.

Το παιδικό μου όμως μυαλό γεννούσε απορίες.

Μα όταν τις εξέφραζα μου 'λεγαν θεωρίες.

Μυστήρια είναι αυτά μου 'παν και μην τα ψάχνεις

Τριάδα, ο παράδεισος κι ο πύρινος ο Άδης.

Καθώς λοιπόν μεγάλωσα, λέω στον πνευματικό μου

Για κάποιες απορίες μου που 'χα μες στο μυαλό μου.

Θυμάμαι πως σ' ένα χαρτί έγραψα μην ξεχάσω

Τις ερωτήσεις που 'θελα εγώ να του εκφράσω

Η πρώτη η ερώτηση, ήταν η προσευχή,

Που δίδαξε ο Ιησούς Χριστός σαν ήτανε στη γη.

Ποιο ήταν το όνομα αυτό που πρέπει ν' αγιαστεί;

Κι η βασιλεία του ουρανού πώς θα 'ρθει και στη γη;

Για την Τριάδα ήτανε η άλλη ερώτησή μου

Ομοούσιος κι αχώριστη ήταν η άποψή μου.

Σε ποιον να προσευχήθηκε ρώτησα ο Χριστός,

Στον κήπο της Γεθσημανής πριν σταυρωθεί αυτός;

Και η φωνή που ακούστηκε μετά το βάφτισμά του

Σαν άνοιξαν οι ουρανοί, μήπως ήταν δικιά του;

Εφόσον είν' αχώριστα Θεός, Χριστός και Πνεύμα

Με τη μορφή περιστεριού, πώς φάνηκε το πνεύμα;

Χαμογελώντας ο Παπάς μου 'πε δε θ' απαντήσω

Στην επόμενη ερώτηση μου 'πε να προχωρήσω.

Η επόμενη ερώτηση ήταν για τον Θεό

Που παίρνει τα μικρά παιδιά δήθεν στον ουρανό.

Γιατί απ' τα ατυχήματα Άγιος μας γλυτώνει,

Ενώ ο Θεός παίρνει ζωές και όλους μας πληγώνει;

Του είπα ότι διάβασα μες την Αγία γραφή

Ψυχή που αμαρτάνει, δεν πρόκειται να ζει.

Στον ώμο μου ακούμπησε το χέρι ο Παπάς

Μου 'πε παιδί μου πίστευε, αλλά μην ερευνάς!

Αυτά είναι μυστήρια και είναι αμαρτία

Να ρθεις να εξομολογηθείς να κάνεις και νηστεία!

Ενώ απάντηση καμιά δεν πήρα απ' τον παπά μου

Το βράδυ ήρθε σπίτι μας, μίλησε στον μπαμπά μου.

Προσέξτε τις παρέες του, ποιους κάνει συντροφιά,

Με Μάρτυρες μάλλον έμπλεξε, αυτούς του Ιεχωβά

Με ζήλο ιδιαίτερο και τρόμο στη ματιά

Ρωτήθηκα με Μάρτυρες αν κάνω συντροφιά.

Γιε μου ,είν' επικίνδυνοι προδώσαν τον Χριστό.

Αυτοί ήταν που τον κάρφωσαν επάνω στο σταυρό.

«Τρεις ερωτήσεις σου 'κανα» λέω γω στον παπά μου

«Δεν φτάνει που δεν απάντησες θα βρω και τον μπελά μου;»

Οι αλήθεια είναι πως μάρτυρες, έχω συμμαθητές

Μα πάντα τους απέφευγα, λες και είχαν πληγές.

Πάτερ τις απορίες μου δεν μπόρεσες να λύσεις

Μάλλον θα πάω στους μάρτυρες να πάρω απαντήσεις.

«Αν πας, την πόρτα του ναού να μη ξαναπεράσεις

Τροπάρια και τα θυμιατά όλα να τα ξεχάσεις!»

Θυμάμαι πριν να κοιμηθώ έκανα προσευχή

Και ζήτησα από το Θεό να μου φανερωθεί.

Την άλλη μέρα στο σχολειό παρά το δισταγμό

Τους δύο εκείνους μάρτυρες δεν άργησα να βρω.

Παρά την προκατάληψη που είχα προς αυτούς

Τις ερωτήσεις έκανα χωρίς ενδοιασμούς.

Σε όλες τις ερωτήσεις μου απάντησαν αυτοί

Μ' άρεσαν που τις στήριζαν μες την Αγιά γραφή.

Απ' τη γραφή μου τακτικά κάναμε συζητήσεις

Για να 'σαι είδα χριστιανός υπάρχουν απαιτήσεις.

Κάποιες συνήθειες κακές άρχισα εγώ να κόβω

Και τη ζωή μου έβαλα σε ένα νέο δρόμο.

Σε νέα εκκλησία εγώ έχω συνταυτιστεί

Το εν ύδατι μου βάφτισμα δεν άργησε να 'ρθει.

Η πρόοδος μου έγινε σε όλους φανερή

Η υπόλοιπη οικογένεια τώρα ακολουθεί.

Όσο για κείνον τον Παπά που του 'κανα ερωτήσεις

Ο χρόνος το απέδειξε πως ήτανε «προφήτης»

Πόρτα ναού ποτέ ξανά δεν πέρασα εγώ

Ούτε και ξανακούμπησα κεριά και θυμιατό!

Με τη Γραφή στο χέρι μου γυρεύω τους αξίους

Που ψάχνουν να 'βρουν το Θεό « στους τόπους τους αγίους».

Προτού να είναι πια αργά το τέλος πριν να φτάσει

Να βρούνε τον Ιεχωβά να μπουν στη Νέα τάξη!!