Επίλογος

Τα ποιήματα γίναν πουλιά, κάτασπρα περιστέρια.
Χαίρονται ελεύθερα να ζουν στον αδελφών τα χέρια.

Μην ψάξεις ποιος τα έγραψε, έπαινο μην του δώσεις,
Άλλος δίνει το χάρισμα, αίνο σ' Αυτόν να δώσεις.

Στα χέρια του τα τρυφερά άφησα την καρδιά μου,
Και 'κείνη τον ευγνωμονεί μέσα απ' τα ποιήματά μου!!

ΜΑΝΟΣ ΑΡΓΥΡΟΠΟΥΛΟΣ

Ανθοέκθεση

Σε μια ανθοέκθεση σ’ωραίο περιβόλι
θα ταξιδέψω νοερά ελάτε αν θέλετ’ όλοι

Πολύχρωμες τριανταφυλλιές όλες τους ανθισμένες
Οι μοκαβιλλιες πιο εκεί λουλούδια φορτωμένες

Γαρδένιες και γαρυφαλλιές τουλίπες όλο χρώμα
Ένα χαλί πολύχρωμο πάνω από το χώμα

Τα γιασεμιά πολλών ειδών μοσχοβολούν πιο’κει
Μα οι ορτανσίες κλέβουνε όλων την προσοχή

Έτσι την παρομοίωσα κήπος που’ ν ‘ ανθισμένος
Την εκκλησιά που’ μαι ‘γω τώρα συνταυτισμένος

Λουλούδια είμαστε όλοι μας στα μάτια του Θεού μας
Και τη φροντίδα θέλουμε συχνά του κηπουρού μας

Οι συναθροίσεις σαν νερό τις ρίζες θα ποτίσουν
Και από τα παράσιτα όλους θα καθαρίσουν

Ο κηπουρός μας στοργικός ξέρει να μας φροντίζει
Να μας κλαδεύει αν χρειαστεί μα και να μας σκαλίζει

Λουλούδια όλοι σπάνια έχουν μεγάλη αξία
Ιδίως τα πολυετή σαν τη Γιαγιά ΛΟΥΚΙΑ

Κι άλλα λουλούδια έχουμε πού’ ναι πολύ μικρά
Στις συναθροίσεις ν’ απαντούν τα’ ακούμε τακτικά

Σ’ αυτό τον κήπο πράγματι υπάρχει ευλογία
Αφού όλες τις εποχές έχει ανθοφορία

Κι άλλα μπουμπούκια έρχονται είναι έτοιμα ν’ ανθίσουν
Με τη σειρά τους και αυτά τον Γιάχ να υπηρετήσουν

Μεγάλη ανθοέκθεση όλη η εκκλησία
όταν βρισκόμαστε εκεί υπάρχει ευωδία

Η συνάθροιση κι αν τέλειωσε η αίθουσα γεμάτη
Να φύγει κανείς δεν βιάζεται μοιράζονται αγάπη

Σαν εκκλησία όλοι μας πιστά ν’ αγωνιστούμε
Στη γη που θα’ ν παράδεισος αιώνια να ζούμε

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου