Επίλογος

Τα ποιήματα γίναν πουλιά, κάτασπρα περιστέρια.
Χαίρονται ελεύθερα να ζουν στον αδελφών τα χέρια.

Μην ψάξεις ποιος τα έγραψε, έπαινο μην του δώσεις,
Άλλος δίνει το χάρισμα, αίνο σ' Αυτόν να δώσεις.

Στα χέρια του τα τρυφερά άφησα την καρδιά μου,
Και 'κείνη τον ευγνωμονεί μέσα απ' τα ποιήματά μου!!

ΜΑΝΟΣ ΑΡΓΥΡΟΠΟΥΛΟΣ

Άνυδρη Έρημος

Αυτό που μας απασχολεί κι έχουμε στο μυαλό μας
Πολλές φορές το βλέπουμε τα βράδια στ’ όνειρό μας
Κι αν τύχει να ‘ναι όμορφο θέλεις να συνεχίσει
Και ίσως στεναχωρηθείς αν κάποιος σε ξυπνήσει

Κοιτώντας λίγο τ ’αύριο φοβάμαι αλίμονο μας
Χαρές και όμορφες στιγμές θα είναι στ’ όνειρό μας
Αιτία τα προβλήματα που όλους μας μαστίζουν
Σημάδι εσχάτων ημερών που τις χαρακτηρίζουν

Κι αν η ζωή μας σήμερα θυμίζει εφιάλτη
Υπάρχει κάτι όμορφο, δεν είναι οφθαλμαπάτη
Κι αν πρόκειται για μια ζωή που θα ‘ν’ ονειρεμένη
Οι ξύπνιοι μόνο θα την δουν και όχι οι κοιμισμένοι

Γι αυτό και όταν θλίβομαι πείθω τον εαυτό μου
Ένα ταξίδι νοερά να κάνει για καλό μου
Αν θέλεις στο ταξίδι αυτό έλα κι εσύ μαζί
Στο τέλος η καρδιά κι ο νους θ’ αναζωογονηθεί

Άνυδρη έρημος λίβας που καίει
Ζωή μες τα βάσανα πνιγμένη στα χρέη
Συνοδοιπόρος μαζί μου γίνε και συ
Σε τούτη την έρημο κανένας δεν ζει

Αρχαίο σύγγραμμα χάρτη κρατούμε
βέβαιο είναι δεν θα χαθούμε
Στην πλάτη σακίδιο, καπέλο φοράμε
νωρίς πριν το χάραμα Γοργά ξεκινάμε

Τριγύρω αμμόλοφοι και θάμνοι ξεροί
Το βάδισμα δύσκολο η άμμος καυτή
Ανεμοθύελλες συχνά άμμο μετακινούνε
Και δεν υπάρχει τίποτα για να προστατευτούμε

Και το νερό που έχουμε για να μας ξεδιψάσει
Είναι καυτό, θαρρεί κανείς ότι το έχεις βράσει
Το σώμα δοκιμάζεται όπως κι η αντοχή μας
Κίνδυνος να θολώσει υπάρχει η όρασή μας

Η ζέστη και το βάδισμα μας έχει εξαντλήσει
Άρχισε τώρα το μυαλό να έχει παραισθήσεις
Είδωλα στον ορίζοντα βλέπουμε και οάσεις
Κι ίσως σκεφτείς είναι καλά εκεί να ξαποστάσεις

Μα όαση στο χάρτη μας δεν είναι χαραγμένη
Ψευδαίσθηση όλων αυτών που είναι κουρασμένοι
Ο χάρτης δείχνει σύντομα πηγάδι πως θα βρούμε
Θάνατο κρύβει το νερό δεν πρέπει να το πιούμε

Αυτό κάποιοι τ’ αγνόησαν και θέλησαν να πιούνε
Οι σκελετοί τους άψυχοι αυτό μας μαρτυρούνε
η ζέστη και η κούραση μας έχει καταβάλει
μα η επιθυμία για ζωή είναι πολλή μεγάλη

ο χάρτης δείχνει η έρημος σε λίγο πως τελειώνει
το σκηνικό τριγύρω μας το επιβεβαιώνει
η έρημος μας οδηγεί σ’ ένα τραχύ φαράγγι
για ποιο μεγάλη προσοχή τώρα υπάρχει ανάγκη

πύλη του χρόνου το φαράγγι θυμίζει
έχει την αίσθηση ζωής όποιος το διασχίζει
τι κι αν υπάρχουνε γκρεμοί και πέτρες κοφτερές
στο βάθος φαίνονται αμυδρά λευκές βουνοκορφές

σε εκείνον τον προορισμό η διαδρομή τελειώνει
βρέχουνε χείμαρροι τη γη από λειωμένο χιόνι
τα βροχερά υψίπεδα τα κέδρινα τα δάση
συνοδοιπόρε αδελφέ ποιος θα τα απολαύσει;

Τα πόδια κι αν ματώσανε τα χείλη κι αν σκιστήκαν
Αν η χαρά κι υπομονή στην έρημο χαθήκαν
Σημεία στον ορίζοντα ξεκάθαρα φανήκαν

Ζήτημα είναι ημερών να βγούμε απ’ το φαράγγι
Το βήμα να ‘ν’ ποιο σταθερό υπάρχει τώρα ανάγκη
Μα σαν θα φτάσουμε εκεί όλα θα ξεχαστούνε
Συνοδοιπόρε αδελφέ, νερό ζωής σαν πιούμε!!!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου