Επίλογος

Τα ποιήματα γίναν πουλιά, κάτασπρα περιστέρια.
Χαίρονται ελεύθερα να ζουν στον αδελφών τα χέρια.

Μην ψάξεις ποιος τα έγραψε, έπαινο μην του δώσεις,
Άλλος δίνει το χάρισμα, αίνο σ' Αυτόν να δώσεις.

Στα χέρια του τα τρυφερά άφησα την καρδιά μου,
Και 'κείνη τον ευγνωμονεί μέσα απ' τα ποιήματά μου!!

ΜΑΝΟΣ ΑΡΓΥΡΟΠΟΥΛΟΣ

Ο Παλαιός των Ημερών

Ρώτησα τ’ άστρα τ’ ουρανού και όλους τους γαλαξίες
Τα βάθη των ωκεανών και τις χαράδρες των βουνών
Απάντηση να δώσουν

Ποιος άραγε ο πλάστης τους; Ποιος ο Δημιουργός τους;
«Ο Παλαιός των ημερών» όλα μαζί μου λένε
Δόξα σ’ Εκείνον δίνουμε, ύμνους σ’ Εκείνον λέμε

Αισθάνθηκα ασήμαντος μες τη δημιουργία
Κι όμως για μένα ο Ιεχωβά έδωσε σημασία

Τι και αν είμαι χοϊκός; Ξέρω με αγαπάει
ενώ χαρές μου δίνει Αυτός τίποτε δεν ζητάει

Πατέρας είναι στοργικός για όλα τα παιδιά του
Τέλειες ιδιότητες έχει μες την καρδιά Του

Απ’ όλες τις ιδιότητες η μια ξεχωρίζει
Είν’ η μεγάλη αγάπη Του που Τον χαρακτηρίζει

Αυτή Τον έκανε τον Γιό να δώσει για θυσία
Για να σωθούμε όλοι εμείς από την αμαρτία

Υπόσχεται ο Θεός σ’ εμάς ζωή παραδεισένια
Αιώνια πάνω στη γη που θα’ ν’ όλα αλλαγμένα

Σκέφτομαι αδέρφια ειλικρινά αξίζει η θυσία
Μόνο σ’ αυτόν ολόψυχα να δίνουμε λατρεία

Κι αφού μας διάλεξε αυτός για να ‘μαστε παιδιά του
Θα πρέπει να αγιάζουμε το ένδοξο όνομα του!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου