Αχ Πατρίδα

Από μικρός διδάχτηκα το τι εστί πατρίδα
Πρέπει να ‘ν’ υπερήφανος ο Έλλην κι η Ελληνίδα.
Τραγούδια πατριωτικά μες στο σχολειό μου ‘μάθαν
Και άνθρωποι κάποιων χωρών εχθροί μου ότι θα ‘ταν.

Με μάθανε να λέω πατρίδα σ’ αγαπώ!
Που έδωσες στον κόσμο φως και πολιτισμό!
Μες την καρδιά μου ενστάλαξαν και τον εθνικισμό
Τιμή να χάσω τη ζωή για την πατρίδα εγώ!

Καθώς όμως μεγάλωσα χρειάστηκε να βρω
Μια λογική απάντηση στο ερώτημα αυτό.
Ποιος είναι άραγε ο εχθρός που θέλει το κακό μου;
Να βλάψει τη γυναίκα μου, την κόρη και τον γιο μου;

Έλληνας κλέβει ΄Ελληνα, κι όλοι την εφορία
Ο γείτονας την κόρη σου κοιτάζει με λαγνεία.
Στα γήπεδα τ’ οπαδικό το μίσος ξεχειλίζει
Μ’ αυτό που θέλει ο Έλληνας Τούρκος να μην τον βρίζει.

Ο βιασμός από Έλληνα περνάει στα ψιλά
Παιδιά κακοποιούνται σε κάθε γειτονιά.
Μα το αίσθημά μας εθνικό κι υπάρχει στο μυαλό μας.
Πως είν’ οι Τούρκοι όλοι σκυλιά και θέλουν το κακό μας!

Κι αν κάποιοι πολεμήσανε για την ελευθερία
Χτυπήθηκαν απ’ τα ΕΚΑΜ , το δείχνουν στα δελτία.
Ήρωες που πολέμησαν επάνω στα βουνά
Μα σήμερα τους χτύπησαν χέρια ελληνικά.

Τους μείωσαν την σύνταξη, δύσκολα λένε ζούνε
Σε πορεία αναγκάστηκαν όλοι να κατεβούνε
Κι άλλη πορεία γίνεται για τα’ ασφαλιστικό
Μα την πατρίδα τ’ όνομα νοιάζει, το Σκοπιανό!

Σήμερα η ΓΕΝΟΠ ΔΕΗ θα κάνει απεργία.
Από το σπίτι δε θα βγω γιατί θα χει πορεία.
Με υποκρισία υπουργοί βγαίνουνε στα δελτία
Μιλάνε για περικοπές σε όλα τα ταμεία.

Μα τους δικούς τους τους μισθούς να μην τους ακουμπήσουν
Φροντίζουνε αν γίνεται κι άλλο να τους αυξήσουν.
Για της πατρίδας νοιάζονται αυτοί τα ιδανικά
Κρατώντας γριά πόρνη πάντοτε αγκαλιά.

Έχουν την υποστήριξη της ψεύτικης θρησκείας
Με εκπροσώπους βρίσκονται συχνά της εκκλησίας
Με υποκρισία ιερείς σαν μόσχοι σιτεμένοι
Για την πατρίδα νοιάζονται μα είναι βολεμένοι

Είν’ όλοι τους πολύτεκνοι δεν πάνε στον στρατό
Παίρνουνε επιδόματα, έχουνε και μισθό.
Μεγάλα σπίτια έχουνε χωρίς να τ’ αγοράσουν
Έχουν φοροαπαλλαγή, ποτέ δεν θα πεινάσουν.

Μα εγώ που είμαι τίμιος πληρώνω εφορία
Χωρίς να έχω οφειλές στου κράτους τα ταμεία,
Κι όμως αυτή η πατρίδα μου με φώναξε προδότη
Μου λέρωσε το όνομα σαν έναν καταδότη.

Στα δεκαεννιά μου μ’ έριξε μπροστά σε στρατοδίκες
Σ’ αντιρρησίες έριχναν μεγάλες καταδίκες.
Θυμάμαι πως δικάστηκα για «εσχάτη προδοσία»
Από κάποιους γαλονάδες που είχαν εξουσία

Τέσσερα έτη φυλακή για να σωφρονιστώ
Στον πόλεμο αφού διάλεξα να μην εκπαιδευτώ!
Ανεξίτηλο στη μνήμη έχει μείνει το ρητό
Που ‘χα γράψει σ’ ένα τοίχο στο κελί το σκοτεινό:

«Αχ! Ελλάδα. Αχ! Πατρίδα. Να ‘ξερες πως σ’ αγαπώ.
Μου φυλάκισες το σώμα , όμως όχι το μυαλό»!
Ποτέ μου δεν μετάνιωσα για την επιλογή μου
Να ‘μαι στρατιώτης του Θεού σε όλη τη ζωή μου!

Σε ένα στρατό παγκόσμιο με έναν στρατηλάτη
Μας εκπαιδεύει γνήσια να δείχνουμε Αγάπη!
Και να ζυγώνει η στιγμή τα σύνορα να πέσουν
Αγκαλιασμένοι οι λαοί Εκείνον να αινέσουν.

Την μέρα την επόμενη απ’ τον Αρμαγεδδώνα
Ο ίδιος ύμνος θ’ ακουστεί από το κάθε στόμα.
Δεν θα υπάρχουν ήρωες, πατρίδες ξεχασμένες,
Θα υπάρχουνε μόνο καρδιές που ‘θα ‘ναι ευτυχισμένες.

Ανάμεσα τους εύχομαι να ‘ναι και η καρδιά μας,
Αιώνια να ζήσουμε μαζί με τα παιδιά μας!