ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΣΑΝ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΑΣ!!!!!!!!

Εχθές απ’ τον τομέα μου εγώ καθώς γυρνούσα,

Σε έναν τοίχο ένα ρητό κάθισα και κοιτούσα

Όταν πεθάνω έγραφε  άγνωστος να με θάψει,

«οι φίλοι» με θάβουν εν ζωή, πολλές φορές, εντάξει;

Γραμμένο από άγνωστο κι όμως πετυχημένο

Και ίσως συμφωνήσετε είν’  φιλοσοφημένο

Ίσως και συ να ένιωσες κάποιες φορές θαμμένος

Από κάποιον που αγάπησες απογοητευμένος

Στον πόνο ίσως του στάθηκες και έκλαψες μαζί του

Κι έγινες η παρηγοριά στη δύσκολη στιγμή του!

Ίσως τον εμπιστεύθηκες νιώθοντας την καρδιά του,

Και ίσως φιλοξένησες την οικογένειά του.

Μπορεί να τον βοήθησες για να καθαριστεί,

Κρυφή του αμαρτία να εξομολογηθεί.

Κι ενώ ένιωθε ασήμαντος μες την απελπισία,

"Χάρη σε σένα" , ίσως σου πει, πώς τώρα έχει αξία.

Κι ενώ δεν το περίμενες ποτέ πως θα συμβεί,

Μια μαχαιριά πισώπλατα τρως απ’ αυτόν εσύ!

Ο πόνος είναι αβάσταχτος που αφήνει η αχαριστία,

Τον έχω νιώσει και εγώ , μιλώ από εμπειρία…

Τα πρώτα συναισθήματα είναι συγκεχυμένα

Ίσως σκεφτείς: «Αδύνατον! Να είπε αυτά για μένα!!»

Γιατί όπως λέει ένα ρητό, σοφό, κατά τη δική μου γνώμη,

«το χέρι που τον σκύλο τάισε, ο σκύλος δεν δαγκώνει».

Παρόλα αυτά είναι γεγονός και εξακριβωμένο,

Αυτόν που εσύ βοήθησες , σε έχει προδομένο.

Τι γίνεται τώρα αδελφέ; Ποια στάση θα κρατήσεις;

Να τον εκθέσεις θα ‘θελες ή να τον συγχωρήσεις;

Δύσκολη η δεύτερη εκδοχή, πιο εύκολη η πρώτη.

Να του τα πεις κατάμουτρα θα ‘θελες του προδότη.

Μα εμπρός σου φίλε μου καλέ υπάρχει αδελφός,

Που και γι αυτόν το αίμα του έχυσε ο Χριστός!

Αν όντως έχει σφάλλει αυτός απέναντι σου

Εφάρμοσε τη συμβουλή που λέει η Γραφή σου.

Συγνώμη αν σου ζητηθεί πρέπει να τη δεχτείς

Και μην ξεχνάς πως όλοι μας είμαστε ατελείς!

Η πόρτα της καρδιάς μας ας είναι ανοιχτή

Τους αδελφούς που σφάλουνε πρέπει να συγχωρεί!

Μα κι απ’ την άλλη την πλευρά, όσοι «κελαηδάνε»,

Θα πρέπει να προσέχουνε, τα λόγια να μετράνε!

Τι κι αν θα μετανιώσουνε, ζητήσουν και συγνώμη,

Η μαχαιριά που ρίξανε, πονάει και ματώνει….

Αντί να τα ρίχνουμε στο Σατανά και στην ατέλεια μας,

Τα κίνητρα ας ελέγχουμε που έχουμε στην καρδιά μας.

Ας μην ξεχνάμε, κλίμακα δεν έχει η  προδοσία,

Αν γίνεται για χρήματα ή για φιλοδοξία..

Η μαχαιριά πισώπλατα κρύβει ζηλοφθονία,

Σύνθετη λέξη δυστυχώς, που είναι και αμαρτία.

Η ζήλια θολώνει το  μυαλό , το κάνει και ξεχνά,

Αυτόν που σε βοήθησε και το κακό ζητά.

Γι αυτό λοιπόν ας είμαστε πολύ προσεκτικοί

Άστοχα λόγια για αδελφό κανείς μας να μην πει!!!!

Ιδίως όταν πρόκειται για φίλους που ήταν αιτία,

Να βγούμε εμείς αλώβητοι από δοκιμασία.

Ειδάλλως θα υπάρχει τίμημα γι αυτήν την αστοχία,

Οι σχέσεις ίσως φτιάξουνε μα πέθανε η φιλία!

Τελειώνοντας το ποίημα αυτό, κλείνει με ένα ρητό ,

Που όλοι συμφωνούμε είναι πολύ σοφό:

«Αν έχεις τέτοιους φίλους, τι τους θέλεις τους εχθρούς;»

Μα κάτι τέτοιο εύχομαι μακριά από αδελφούς!!!!!