Επίλογος

Τα ποιήματα γίναν πουλιά, κάτασπρα περιστέρια.
Χαίρονται ελεύθερα να ζουν στον αδελφών τα χέρια.

Μην ψάξεις ποιος τα έγραψε, έπαινο μην του δώσεις,
Άλλος δίνει το χάρισμα, αίνο σ' Αυτόν να δώσεις.

Στα χέρια του τα τρυφερά άφησα την καρδιά μου,
Και 'κείνη τον ευγνωμονεί μέσα απ' τα ποιήματά μου!!

ΜΑΝΟΣ ΑΡΓΥΡΟΠΟΥΛΟΣ

Περικοπές εδώ και τώρα


Στον ειδήσεων τα δελτία αλλά και σε εκπομπές
Η λέξη που ακούγεται είναι οι περικοπές
Περικοπές απ’ τους μισθούς, περικοπές στα δώρα
Περικοπές συντάξεων να μη βουλιάξει η χώρα
Δυσβάστακτο φορτίο είναι για τα ταμεία
Που οδηγούν τη χώρα προς τη χρεωκοπία
Τώρα ίσως κάποιος να μου πει και δικαιολογημένα
Τ’  ακούμε απ’ τα δελτία, τ’  ακούμε κι από σένα;
Σκοπός δεν είναι φίλοι μου να σας προβληματίσω,
Πολύ δε περισσότερο να σας στεναχωρήσω!
Μα μια ομιλία που άκουσα προχθές την Κυριακή,
Έγινε η αιτία το ποίημα να γραφτεί
Τι είναι πιο σπουδαίο για μας μες τη ζωή;
Και πιο θα επιλέγαμε για να περικοπεί;
Ένα όμορφο παράδειγμα είχε η ομιλία
Για κάτι που οι ναυτικοί το λέγαν αβαρία
Ίσως αυτό μας βάλει σε σκέψεις λογικές
Κάνοντας ζωοσωτήριες , σοφές περικοπές
«Καράβια, ξύλινα σκαριά, μετέφεραν φορτία,
Άλλοτε από σιτηρά κι άλλα που ‘χαν αξία
Μα απ’ το βαρύ  φορτίο όπως είναι λογικό
Το κύτος   του πλοίου βυθίζονταν βαθιά μες το νερό
Αυτό το ‘κανε ευάλωτο  μέσα σε τρικυμία
Το ναυάγιο ήταν πιθανό αλλά και τραγωδία»
Ας οραματιστούμε για λίγο τη σκηνή
Πελώρια κύματα χτυπούν το ξύλινο σκαρί,
Ενώ απ’ τα σωθικά του ακούγονται τριγμοί
Λυσσομανά ο άνεμος σ’ άλμπουρα και σχοινιά
Ενώ βρέχει ακατάπαυστα, αστράφτει και βροντά
Αυξάνουνε σε ένταση της φύσης τα στοιχεία
Να αποφευχθεί αδύνατον μοιάζει η τραγωδία
Ο καπετάνιος δείχνοντας τι  έχει γι αυτόν αξία
Στους ναύτες δίνει προσταγή που λέγεται αβαρία
 Για να σωθούν οι ανθρώπινες ζωές, μα και το πλοίο
Στη θάλασσα προστάζει να ρίξουν το φορτίο
Σαφώς πιο ελαφρύτερο κινείται πιο γοργά
Πλέον μέσα στ’ αμπάρια του δεν εισχωρούν νερά
Παρότι θαλασσοδέρνεται μέσα στην τρικυμία
Μοιάζει σχεδόν απίθανο να  επέλθει τραγωδία
Τώρα ας παραλληλίσουμε φίλοι μου τη ζωή
Που μοιάζει καταιγίδα ,θαλασσοταραχή!
Ο κάθε ένας από  μας θυμίζει αυτό το πλοίο
Που κουβαλά καθημερνά του βιου του το φορτίο
Κάποιοι μπορεί ασυναίσθητα  βάλαν κι άλλα φορτία
Κι ίσως τα καταφέρνανε πριν έρθει τρικυμία
Κι ενώ όλα φαινότανε πως πάνε μια χαρά,
Η κρίση η οικονομική την πόρτα μας χτυπά!
Το πρόγραμμα που είχαμε ίσως ήταν φορτωμένο
Υπό συνθήκες ξεγνοιασιάς να ‘ταν διαμορφωμένο
Μα οι περιστάσεις άλλαξαν το ίδιο κι η ζωή μας
Ενώ τα χρέη έμειναν, χάθηκαν οι μισθοί μας!
Παράδειγμα προς μίμηση είναι κάποιοι αδελφοί
Κάναν  σοφές περικοπές κάτω από προσευχή
Κάποιοι δώσαν το δεύτερο το αυτοκίνητό τους
Και  άλλοι απαλλάχτηκαν απ’ το εξοχικό τους
Τα έξοδα μειώθηκαν, όπως και οι μισθοί τους ,
Απλοποίησαν οι αδελφοί   έξυπνα τη ζωή τους.
Αργά ή γρήγορα αδελφοί όλοι θ’ αναγκαστούμε
Να αναπροσαρμόσουμε τον τρόπο  ίσως που ζούμε
Σήμερα είναι ο καιρός να κάνουμε αλλαγές
«Σε  επιθυμίες της καρδιάς» σοφές περικοπές!
Αν έχουμε πρώτα στην καρδιά αυτά που ‘χουν αξία
Με λιγοστά υπάρχοντα θα ζούμε μ’ ευτυχία
Ευγνώμονες ας είμαστε λοιπόν στον Ιεχωβά
Που μες την τρικυμία μας οδηγεί σωστά!
 Στην καταιγίδα της ζωής μην πελαγοδρομούμε
Με  μάτια της διάνοιας πιο μακριά ας δούμε
Φαίνεται στον ορίζοντα , αδέλφια, η Νέα τάξη,
Υπάρχουν απάνεμα νερά για όσους θα ‘ναι εντάξει
Ας ρίχνουμε από πάνω μας τα περιττά φορτία
Κι ας μην υπολογίζουμε το αν έχουν αξία
ΓΙΑ  ΜΙΑ ΑΙΩΝΙΑ ΖΩΗ ΑΞΙΖΕΙ Η ΑΒΑΡΙΑ!!!!




Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου