Φωνή Δημιουργίας

Ντύνεις με φως τα όνειρα και τις σκιές με χρώμα
Και ευωδιάζεις με βροχή το άψυχο το χώμα
Ήχο δίνεις στον άνεμο παλμό δίνεις στο κύμα
Πεδιάδες καταπράσινες τις έντυσες με κρίνα
Με πέπλο σκέπασες τη γη, πέπλο που λαμπυρίζει
Κι ένα φεγγάρι τη νυχτιά λαμπρό να ξεχωρίζει
Λάβα στα έγκατα της γης φωτιά μες στον πυρήνα
Πύλες αβύσσου, ηφαίστεια, σε μαρτυρούν κι εκείνα
Σε πέταλο τριαντάφυλλου δροσοσταλιά αυγής
Και από βράχο γάργαρο νερό βαθιάς πηγής
Έδωσες ήχο στη βροντή και φως στ' αστροπελέκι
Που κάνει άντρα κραταιό ακίνητο να στέκει
Κόκκινο φως το δειλινό από λαμπρό αστέρα
Κόκκινο όπως της αυγής σε μια καινούργια μέρα
Του ουρανού τα σύνορα μόνο εσύ γνωρίζεις
Στην κραταιή παλάμη σου τη γη μας τη ζυγίζεις
Χαράδρες φαράγγια και βουνά που δέος προκαλούνε
Νοήμων χέρι τα έφτιαξε, αιώνες διαλαλούνε
Η ποικιλία σε πτηνά σε ψάρια και σε ζώα
Τι κι αν δεν έχουν λογική, για σε μιλούν ακόμα!
Φρούτα γεύσεις υπέροχες σε άρωμα και χρώμα
Παρέχουν βιταμίνες στο ανθρώπινο το σώμα
Διαίρεσες το χρόνο τέσσερις εποχές
Χρώμα έδωσες κι άρωμα σε κάθε μια απ' αυτές
Κι όλα αυτά προς τέρψη ,αυτού που αγαπάς
Του πλάσματος που έπλασες Θεέ μου, για εμάς
Η κτίση υποττάσετε στο στοργικό σου χέρι
Το όνομα ΙΕΧΩΒΑ με δέος το προφέρει!!

ΚΙ ΑΦΟΥ ΤΑ ΑΨΥΧΑ ΘΕΕ ΤΙΜΟΥΝ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΣΟΥ
ΌΠΟΥ ΣΤΑΘΩ ΚΙ ΟΠΟΥ ΒΡΕΘΩ Θ' ΑΓΙΑΖΩ Τ' ΟΝΟΜΑ ΣΟΥ!!