Επίλογος

Τα ποιήματα γίναν πουλιά, κάτασπρα περιστέρια.
Χαίρονται ελεύθερα να ζουν στον αδελφών τα χέρια.

Μην ψάξεις ποιος τα έγραψε, έπαινο μην του δώσεις,
Άλλος δίνει το χάρισμα, αίνο σ' Αυτόν να δώσεις.

Στα χέρια του τα τρυφερά άφησα την καρδιά μου,
Και 'κείνη τον ευγνωμονεί μέσα απ' τα ποιήματά μου!!

ΜΑΝΟΣ ΑΡΓΥΡΟΠΟΥΛΟΣ

Θρασαετοί

Την πτήση είδα του αετού και θαύμασα αλήθεια
Το θάρρος που ‘χει στην καρδιά που κρύβει μες τα στήθια
Όπου πετούν οι αετοί τ’ άλλα πουλιά δεν φτάνουν
Μοιάζουν με αδελφούς πιστούς που θείο έργο κάνουν.
Παλαίμαχοι είναι αδελφοί που ζουν ανάμεσά μας
Την πείρα τους την γράψανε τα περιοδικά μας
Επίσκοποι περιοχής σε δυσμενείς καιρούς
Ενθάρρυνση απλόχερα δίναν σε αδελφούς
Το θάρρος και η πίστη τους ήταν πολλή μεγάλη
Σε απειλή τουφεκισμού δεν σκύψαν το κεφάλι
Έχουνε χτίσει όνομα βαρύ σαν ιστορία
Και είν’ παραδείγματα λαμπρά, μες τη Θεοκρατία
Τιμή μεγάλη αισθάνομαι να γράφω γι’ αδελφούς
Το ποίημα αυτό χαρίζεται σε έναν απ’ αυτούς
Θόδωρος είναι το όνομα, Νέρος το επίθετό του
Κούλα λένε την αδελφή που είν’ η σύντροφός του
Προσφέραν στον Ιεχωβά τα πιο καλά τους χρόνια
Κι αν γκρίζα γίναν τα μαλλιά υπηρετούν ακόμα!
Προνόμιο μεγάλο είναι και ευλογία ,
Να υπάρχουν τέτοια άτομα μέσα στην εκκλησία.
Πρόσωπα που εκπέμπουνε γαλήνη κι ηρεμία!
Σελίδες ανεξίτηλες μες τη θεοκρατία!
Τα χρόνια κι αν αφήνουνε σημάδια στο κορμί,
Μοιάζει η καρδιά στο στήθος τους να’ναι νεανική.
Τι κι αν γεράσει ο αετός στα χαμηλά δεν πάει
Βρίσκει το ρεύμα το θερμό, πάλι ψηλά πετάει.

Ευχόμαστε ο Ιεχωβά να τους χαρίζει υγεία!
Όλοι να τους χαιρόμαστε μες τη θεοκρατία !

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου