Το Ντέρμπι

Μια έκτακτη μου δώσανε να κάνω ομιλία
Ξέρουν πως δεν θα αρνηθώ, πως έχω προθυμία.
Χαρούμενος τον δέχτηκα αυτόν τον διορισμό
Και με λαχτάρα θέλησα το θέμα του να δω.

Σαν αντίκρισα το θέμα, για την ομιλία αυτή,
Άνοιξε η γη στα δύο, λες και θα με καταπιεί.
Τι είδους ψυχαγωγία που τιμάει το Θεό,
Ξεχωρίζει από τον κόσμο το σωστό Χριστιανό?

Σκέφτηκα να δώσω πίσω το διορισμό αυτό
Η συνείδηση μ' ελέγχει, ψέμα δεν μπορώ να πω!
Δάσκαλε που δίδασκες και νόμο δεν εκράτεις
Σκέφτομαι πως θα πουν πολλοί, το «παίζει» θεοκράτης.

Και άδικο δε θα 'χανε, αυτή 'ναι η αλήθεια
Τι γύρευε ένα πρόβατο μες τα πολλά ερίφια?
Στο γήπεδο την Κυριακή πήγα να χαλαρώσω
Και την ομάδα π' αγαπώ, εγώ να καμαρώσω!

Η αλήθεια είναι πως συχνά αυτό εγώ δεν κάνω
Μα κάποια ντέρμπι της σαιζόν με τίποτα δεν χάνω.
Από νωρίς στο γήπεδο τη θέση μου κρατάω
Κανά γνωστό τριγύρω μου μήπως με δει κοιτάω.

Το γήπεδο κατάμεστο δεν πέφτει ούτε καρφίτσα
Μαλλιάδες έχω δίπλα μου και με τατού κορίτσια.
Η ομάδα η αντίπαλη είν' από άλλη πόλη
Παίρνει συχνά πρωτάθλημα και τη μισούνε όλοι.

Τρομπέτες και τα τύμπανα το σύνθημα θα δώσουν
Τους παίκτες της ομάδας μου όλοι θ' αποθεώσουν.
Συνθήματα πέφτουν βροχή μα και φωτοβολίδες,
Πέσαν και μερικές ψιλές σε κάτι χασικλήδες.

Όρθιοι όλοι οι οπαδοί τώρα χειροκροτάνε
Τους παίκτες της ομάδας τους και νίκη τους ζητάνε!
Το πλήθος με παρέσυρε, τώρα χειροκροτάω,
Τον ύμνο της ομάδας μου, τον σιγομουρμουράω.

Δεν άργησε η ομάδα μου έβαλε πρώτη γκολ,
Χοροπηδώντας κούναγα πολύχρωμο κασκόλ.
Οι οπαδοί συνθήματα λένε τώρα χυδαία
Ενώ δε συμμετέχω εγώ, ακούγονται ωραία!

Βρίζονται μάνες κι αδελφές, παίκτες μα και διαιτητές
Νομίζουν αδικούνται,
Κι ότι κρατούν στα χέρια τους στο γήπεδο πετιούνται.
Η ομάδα μου ηττήθηκε ,άδικα εγώ νομίζω
Μ' επίθετα κοσμητικά τον ρέφερι στολίζω.

Πίστευα πως ουδέτερος ήμουν σε όλα αυτά
Το γράφει κι η ταυτότητα Μάρτυς του Ιεχωβά.
Μα τι δουλειά έχω εγώ μέσα στους κοσμικούς?
Πλήρωσα κι εισιτήριο να βρίσκομαι μ' αυτούς?

Χαίρεται άραγε ο Θεός που βρίσκομαι εκεί,
Κι ο Βασιλιάς Ιησούς Χριστός που με παρατηρεί?

Με είδαν να χειροκροτώ, μα ομιλητή δεν είδαν!
Με είδαν να υμνολογώ, συνάθροιση δεν ήταν!
Κάτι που ανήκει σε αυτόν, μ' είδε αλλού να δίνω.
Για πράγματα ανούσια να δείχνω τέτοιο ζήλο.

Τι θέλω μες τους χλευαστές ? ρωτώ τον εαυτό μου.
Ο χώρος αυτός που βρίσκομαι ,τιμάει τον Θεό μου?
Είν' Γραφική απαίτηση Χριστός που 'χει προφέρει,
Τον κόσμο να μην αγαπάς, ούτε κι ότι προσφέρει!

Αδιαφορώ που με κοιτούν τα μάτια του Θεού,
Και την καρδιά να χαίρεται κάνω κάποιου αλλουνού.
Μα βγαίνοντας απ' το γήπεδο είμαι προσεκτικός
Φοβάμαι μη με δει κανένας αδελφός!

Μα ετούτη δω η κίνηση φανέρωσε ενοχές.
Νόμο δεν παραβίασα εγώ- μόνο αρχές.
Και τώρα μου ζητάτε απλά να κάνω ομιλία,
Απ' τη Γραφή μου σ' αδελφούς να δώσω νουθεσία.

Ελάτε σεις στη θέση μου. Πείτε μου τι να κάνω?
Να δώσω το διορισμό, ή πρέπει να τον κάνω?

Εφόσον τον Χριστό εγώ θέλω να μιμηθώ,
Σε χώρους που δεν θα πήγαινε δεν πρέπει να βρεθώ.
Άλλη φορά σε γήπεδο δεν πρόκειται να πάω.
Ας παίζει κι ο Ολυμπιακός ! Το λόγο μου κρατάω!!