Επίλογος

Τα ποιήματα γίναν πουλιά, κάτασπρα περιστέρια.
Χαίρονται ελεύθερα να ζουν στον αδελφών τα χέρια.

Μην ψάξεις ποιος τα έγραψε, έπαινο μην του δώσεις,
Άλλος δίνει το χάρισμα, αίνο σ' Αυτόν να δώσεις.

Στα χέρια του τα τρυφερά άφησα την καρδιά μου,
Και 'κείνη τον ευγνωμονεί μέσα απ' τα ποιήματά μου!!

ΜΑΝΟΣ ΑΡΓΥΡΟΠΟΥΛΟΣ

Για τον Πρίγκηπα του Κάστρου


Το ποίημα ετούτο γράφτηκε Βαγγέλη μου για σένα
Με λόγια απόσταγμα καρδιάς φίλε μου από μένα.
Τον Ιεχωβά ευχαριστώ που απ’ τη φιλοξενία
Το σπιτικό μου γνώρισε μια ακόμη ευλογία

Οι μέρες ήταν λιγοστές που κάναμε παρέα
Μα ήτανε υπέροχες περάσαμε ωραία
Σίγουρα θα περνούσαμε ακόμη πιο καλά
Αν είχαμε τη Μαριλού μέσα στη συντροφιά!

Στο μέλλον είναι σίγουρο πως θα συναντηθούμε
Χαρά μας με τη Μαριλού θα ‘ναι να γνωριστούμε
Ίσως να σε ζαλίσαμε (είν’ η δική μου γνώμη)
Γι αυτό οικογενειακώς ζητάμε εμείς συγνώμη

Να ζήσουμε στην Εύβοια είναι επιθυμία μας
Κι έγινε εντονότερη μετά τη γνωριμία μας
Βαγγέλη φαντάζει σπάνιο σε τούτο τον καιρό
Να βρεις γνήσιους φίλους με βλέμμα καθαρό!

Αυτή είναι η εντύπωση που άφησες εδώ
Μα μεταξύ μας θα ‘θελα δυο λόγια να σου πω….
Ανέτρεψες Βαγγέλη μου όλες τις προσδοκίες
Πιστεύω λάθος μου ‘δωσαν για σε πληροφορίες…

Μου μίλησαν για ένα ΠΑΙΔΙ που όμορφα τραγουδά
Και την κιθάρα σαν Χατζής όμορφα γρατζουνά
Μα ούτε τραγούδι ακούσαμε μήτε και μουσική
Στο χρώμα μόνο θα ‘λεγα πως θύμιζες Χατζή!

Μα δεν πειράζει φίλε μου ας είσαι εσύ καλά
Κι ας μείναμε με την όρεξη εμείς και τα παιδιά
Θα ‘ταν όμως παράλειψη , μπορεί και αδικία
Μην μάθεις πως ήσουνα για μας Βαγγέλη ευλογία!

Μοιράστηκες μαζί μας πτυχές απ ’τη ζωή σου
Χαρήκαν και οι γιοι μας από τη συμβουλή σου!
Για σένα η άποψη μου Βαγγέλη είναι αυτή…
Θυμίζεις κάποιον άνθρωπο από άλλη εποχή!

Ας πούμε κάποιον πρίγκιπα μεσ’ απ’ τα παραμύθια
Και ίσως ο μοναδικός που είναι στην αλήθεια.
Σ’ αρέσει να ‘σαι δίκαιος, τους άλλους αγαπάς,
Το βλέμμα σου είναι καθαρό και μια «γλώσσα» μιλάς!

Μα οι πρίγκιπες Βαγγέλη μου ζούσαν στα παραμύθια
Δεν τους σηκώνει η εποχή, αυτή είναι η αλήθεια!
Είν’ εποχή των δήθεν, αυτοί ευδοκιμούν,
Να δείχνουν ατσαλάκωτοι σ’ άλλους επιθυμούν!

Στoν ώμο ίσως σε χτυπούν μπροστά σου σε παινεύουν,
Μα όταν την πλάτη σου γυρνάς κρυφά σε κοροϊδεύουν
Ίσως να φταίει η χώρα μας και η καταγωγή μας
Ίσως κάποια κατάλοιπα βαθιά μες την ψυχή μας.

Εσύ όμως καρντάση μου φρόντισε μην αλλάξεις
Παρότι ίσως χρειαστεί Βαγγέλη μου να κλάψεις!
Είσαι πηγή ενθάρρυνσης, το χιούμορ σου πηγαίο,
Η αγάπη σου η γνήσια σε κάνουν πιο ωραίο!

Τελειώνοντας το ποίημα αυτό, Βαγγέλη πρίγκιπά μου,
Μία ευχή δίνω για σε, μέσα από την καρδιά μου!
Ο Ιεχωβά να ευλογεί εσέ και την κυρά σου
Και να ‘ναι πάντα φανερά τα πλούσια αισθήματά σου!!!

Οι Εν Χριστώ συγγενείς σου
Οικογένεια Μάνου Αργυρόπουλου

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου