Ποιος ;;;

Δεν βρήκα ένα κρύσταλλο πιο καθαρό απ' το δάκρυ
Και του γαλάζιου ουρανού που βρίσκεται η άκρη.

Πιο μονοπάτι διάλεξε η σταγόνα της βροχής
Πριν γίνει στο ποτήρι σου, νερό να δροσιστείς.

Ποιός χάραξε στον ουρανό του ήλιου μας τον δρόμο;
Φεγγάρι κι άστρα άραγε τίνος ακούνε νόμο;

Βοριά που 'ναι το σπίτι σου, πες μου που ξαποσταίνεις
Τις θάλασσες όταν γυρνάς και τα βουνά διαβαίνεις;

Και συ μυρμήγκι ταπεινό πού βρήκες τη σοφία
Για να συλλέγεις την τροφή, πριν έρθουνε τα κρύα;

Ποια χνάρια ακολούθησες μικρό μου χελιδόνι
Για να ξανάρθεις στη φωλιά που 'χες αφήσει μόνη;

Άνοιξη και Φθινόπωρο, Χειμώνα , Καλοκαίρι
Πείτε! Ποιος σας σχεδίασε; Τίνος, νοήμων χέρι;

Υδρόγειος πού στέκεσαι; Πες μου παρακαλώ!
Φωτογραφίες δείχνουνε, κρέμεσαι στο κενό.

Ουράνιο τόξο απάντησε, στο τέλος της βροχής,
Ποιο χέρι σε ζωγράφισε για να φανερωθείς;

Λουλούδια, κρίνα του αγρού πες τε μου να χαρείτε
Το χρώμα ποιος σας το 'δωσε, όμορφα να ντυθείτε;

Μα υπάρχει κάτι πράγματι, που ο νους δεν το χωρά,
Ο τρόπος που η ανθρώπινη ζωή μας ξεκινά!

Δέος στο νου μας προκαλεί όλη η δημιουργία,
Για σένα μόνο Υπέρτατε, που δίνει μαρτυρία.

Γι αυτό και εγώ Πατέρα μου, άνθρωπος χωματένιος,
Η κορωνίς της κτίσης σου και από Σε πλασμένος,
Όσο αναπνέω και χτυπά στο στήθος η καρδιά μου,
Θα το φωνάζω: « Σ' αγαπώ, Πατέρα, Ιεχωβά μου!»