Επίλογος

Τα ποιήματα γίναν πουλιά, κάτασπρα περιστέρια.
Χαίρονται ελεύθερα να ζουν στον αδελφών τα χέρια.

Μην ψάξεις ποιος τα έγραψε, έπαινο μην του δώσεις,
Άλλος δίνει το χάρισμα, αίνο σ' Αυτόν να δώσεις.

Στα χέρια του τα τρυφερά άφησα την καρδιά μου,
Και 'κείνη τον ευγνωμονεί μέσα απ' τα ποιήματά μου!!

ΜΑΝΟΣ ΑΡΓΥΡΟΠΟΥΛΟΣ

Της Γης οι Μορφωμένοι

Δεν είμαστε από τους σοφούς, της γης τους μορφωμένους,
Μα είμαστε όμως σίγουρα απ' τους ευτυχισμένους
Πτυχίο δεν κατέχουμε της κοσμικής σοφίας,
Μα ούτε είμαστε έρμαια κάθε φιλοσοφίας

Ο αχρείος ο αντίδικος του ουράνιου Θεού
Στο να τυφλώσει απέτυχε και το δικό μας νου!
Δεν έχουμε απόψεις, εμείς αθεϊστών
Ούτε υιοθετούμε γνώμες εξελικτών
Μερίδα κατανόησης δεν πήρανε αυτοί
Στη Θεϊκή σοφία παρέμειναν τυφλοί

Ξέρουμε πώς προήλθαμε, ποιος ο προορισμός μας,
Πως ο Ιεχωβά Θεός είναι ο Δημιουργός μας
Στον Λόγο του τον Άγιο διαβάσαμε γι Αυτόν
Και γίναμε όλοι θεατές πνευματικών σκηνών

Εκείνος πρωτομάστορας με βοηθό το Γιο του
Δημιουργία άρχισε που ήταν σχέδιο του
Έμψυχα μα και άψυχα δηλώνουνε σοφία
Τονίζουν πως υπάρχουνε από δημιουργία

Αλήθεια πού βυθίστηκαν τα πέλματα της γης
Και είναι η πορεία της αιώνες ακριβείς?
Στα υδάτινα τα βάθη ποιος έχει εξουσία
Και ποιος τα νέφη του ουρανού φορτώνει με υγρασία?

Στης θάλασσας το όριο πόρτα ποιος έχει βάλλει,
Να σβήνουνε τα κύματα μόνο στο ακρογιάλι?
Οι αποθήκες του χιονιού και τα κελιά του χαλαζιού,
Ποια προσταγή ακούνε, πάνω στο πρόσωπο της γης
αν πρέπει να απλωθούνε?

Ποιος χάραξε πορεία στου ήλιου την αυγή,
Και ποιος διασκορπίζει τον άνεμο στη γη?
Ποιος άναψε καμίνι στα έγκατα σου γη,
Κι έχεις πυρήνα εσύ ρευστό, φλοιό όμως συμπαγή?

Ποια μήτρα αυγής σε γέννησε δροσοσταλιά και πάχνη,
Ποιο χέρι στάμνες άδειασε βροχή για να υπάρχει?
Το βροντερό το σύννεφο ρώτα την καταιγίδα,
Πού ξαποσταίνει η θύελλα, δωμάτιο δεν είδα!

Το ουράνιο τόξο άραγε μετά από τη βροχή,
Ποια προσταγή ακούει για να φανερωθεί?
Απάντηση μην ψάχνεις να βρεις απ' τους σοφούς
Γιατί ο πατέρας μας ο Γιαχ τους θεωρεί μωρούς

Κι οι πέτρες θα μιλήσουνε γι Αυτόν αν χρειαστεί
Και βρέφη που θηλάζουνε, λέει η Αγία Γραφή
Μα ευτυχώς υπάρχει, στη γη ένας λαός
Που του 'χει αφιερωθεί, σε Αυτόν είναι πιστός

Άτομα που είναι ταπεινά κι ευφραίνουν την καρδιά του
Τιμώντας και δοξάζοντας το Άγιο Όνομά του
Διακηρύττουν θαρρετά είναι ο Δημιουργός ,
Του ουρανού μα και της γης Πατέρας είναι Αυτός

Στο ζωοδότη Δημιουργό προσφέρουνε λατρεία
Γιατί ανήκει σε Αυτόν Θεία Κυριαρχία

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου