Ένα μικρό κορίτσι με φόρεμα λινό

Ένα μικρό κορίτσι με φόρεμα λινό
Λευκό σαν το βαμβάκι παίζει σ’ έναν αγρό
Μαζεύει μαργαρίτες μέσα στην αγκαλιά της
Να κάνει ένα μπουκέτο να δώσει στον μπαμπά της

Το διπλανό χωράφι με στάρι είναι σπαρμένο
Το στάχυ καταπράσινο και με καρπό δεμένο
Στη ζέστη του μεσημεριού φυσά ένα αεράκι
Κύμα θυμίζει του γιαλού λικνίζοντας το στάχυ

Μετά το χωματόδρομο μένει στην αγροικία
Τον καταρράκτη τον ακούς αν κάνεις ησυχία
Απ’ την βεράντα του σπιτιού την βλέπει ο μπαμπάς της
Σκουπίζοντας τα δάκρυα στα μάτια της μαμάς της

Δεύτερη μέρα σήμερα που βρίσκεται κοντά τους
Την είχε αρπάξει ο θάνατος από την αγκαλιά τους
Αν και μικρούλα ήξερε πως είχε λευχαιμία
Να μη δεχτεί μετάγγιση είχε επιθυμία

Εντύπωση το θάρρος της έκανε στους γιατρούς της
Κουράγιο μέχρι το τέλος έδινε στους δικούς της
Απ’ την μαμά της ζήτησε να φέρει ένα βιβλίο
Να της κρατάει συντροφιά μες το νοσοκομείο

Πριν κοιμηθεί τα βράδια έκαναν προσευχή
Μια βιβλική ιστορία διαβάζανε μαζί
Μα ένα βράδυ ατέλειωτη έμεινε η ιστορία
Το πνεύμα η μικρή παρέδωσε χωρίς ανησυχία

Το χέρι κρατούσε του μπαμπά σφικτά μες το δικό της
Παγώνοντας το χαμόγελο στ’ αθώο πρόσωπό της
Κι οι δυο γονείς δεν ξέχασαν τα λόγια του παιδιού τους
Γράφτηκαν ανεξίτηλα βαθιά μέσα στο νου τους :

«Μανούλα εγώ θα κοιμηθώ, μα ξέρω θα ξυπνήσω,
Φροντίστε να ‘σαστε εκεί για να σας συναντήσω!»
Μα σήμερα κι οι δυο γονείς την κούκλα καμαρώνουν
Με δάκρυα από χαρά τα μάτια δεν στεγνώνουν

Η πρώτη βραδιά για τους γονείς ύψιστη ευλογία
Ανάμεσα τους η μικρή ζητούσε ιστορία
Την ιστορία θέλησε ν’ ακούσει η μικρή
Εκείνην που ο πατέρας της την είχε πει μισή

Μα απόψε πριν ξαπλώσουνε και πουν μια ιστορία
Θα της μιλήσει ο μπαμπάς για την δημιουργία
Θα την κρατήσει αγκαλιά στο ήσυχο το βράδυ
Του Αυγούστου το ολόγιομο να δούνε το φεγγάρι

Αγκαλιασμένοι και οι τρεις τον Γιαχ να ευχαριστήσουν
Κι ίσως βροχή των αστεριών ψηλά να αντικρίσουν
Ένα απ’ τα θαύματα κι αυτό το θαυμασμό κερδίζει
Μα εκείνο της Ανάστασης από όλα ξεχωρίζει!!!