Επίλογος

Τα ποιήματα γίναν πουλιά, κάτασπρα περιστέρια.
Χαίρονται ελεύθερα να ζουν στον αδελφών τα χέρια.

Μην ψάξεις ποιος τα έγραψε, έπαινο μην του δώσεις,
Άλλος δίνει το χάρισμα, αίνο σ' Αυτόν να δώσεις.

Στα χέρια του τα τρυφερά άφησα την καρδιά μου,
Και 'κείνη τον ευγνωμονεί μέσα απ' τα ποιήματά μου!!

ΜΑΝΟΣ ΑΡΓΥΡΟΠΟΥΛΟΣ

Φραγή στο Βλέμμα

Πολλά τραγούδια γράφτηκαν γι' αυτά σ' όλο τον κόσμο
Αυτά εκφράζουν τη χαρά, εκφράζουν και τον πόνο.
Στο πρόσωπο πρώτα αυτά είναι που ξεχωρίζουν
Κι αν τύχει να 'ναι πράσινα το θαυμασμό γνωρίζουν .

Η επιστήμη με σεβασμό μιλάει για το μάτι
Κι αν ασχολήθηκε μ' αυτό όλα δεν τα 'χει μάθει.

Είν' πράγματι δώρο Θεού σε πλάσματα δοσμένο
Και αν χαθεί τον άνθρωπο κάνει δυστυχισμένο.

Τα μάτια είν' ευαίσθητα πρέπει να τα προσέχεις
Και απ' τον ήλιο με γυαλιά πρέπει να προστατεύεις.

Χρειάζονται οπωσδήποτε και άλλη προστασία
Αφού τα μάτια στην καρδιά φέρνουν επιθυμία.

Μια εικόνα χίλιες λέξεις κάπου διάβασα εχθές
Το 'χουνε καλά σπουδάσει όλοι οι διαφημιστές.
Μα το μάτι δεν χορταίνει η αλήθεια είν' αυτή
Στην παγίδα πάντα πέφτουν και μεγάλοι και μικροί.

Των ματιών η επιθυμία αναφέρει η Γραφή
Πως προέρχεται απ' τον κόσμο κι ο Θεός πως την μισεί.

Αν σε σκανδαλίζει βγάλ' το είπε ο Ιησούς Χριστός
Κάλιο ένα να 'χω τώρα και να είμαι ζωντανός
Τι τα θέλω και τα δύο αν θα είμαι εγώ νεκρός?
Αν το μάτι είν' αιτία να προέλθει αμαρτία
Σκέφτομαι σοφό πως είναι να του βάλω γω φραγή
Μήπως έτσι σιγουρέψω την αιώνια ζωή.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου