Επίλογος

Τα ποιήματα γίναν πουλιά, κάτασπρα περιστέρια.
Χαίρονται ελεύθερα να ζουν στον αδελφών τα χέρια.

Μην ψάξεις ποιος τα έγραψε, έπαινο μην του δώσεις,
Άλλος δίνει το χάρισμα, αίνο σ' Αυτόν να δώσεις.

Στα χέρια του τα τρυφερά άφησα την καρδιά μου,
Και 'κείνη τον ευγνωμονεί μέσα απ' τα ποιήματά μου!!

ΜΑΝΟΣ ΑΡΓΥΡΟΠΟΥΛΟΣ

Εύθραυστο Δώρο

Στα πιο ωραία πλάσματα που μοιάζουν με λουλούδια,
Έχουν γραφτεί ατέλειωτα ποιήματα και τραγούδια.
Έχουν εμπνεύσει συγγραφείς βιβλία για να γράψουν
Κι αιτίες δώσαν στ’ αντρικά τα μάτια για να κλάψουν.

Μα εμένα μου ‘δωσε έμπνευση το εδάφιο της ημέρας,
Μιλά για δώρα Θεϊκά που κάνει ο Πατέρας.
Κι αφού ‘ναι δώρο του Θεού είναι μια ευλογία
Μα προσοχή! Είναι εύθραυστο λέει η συσκευασία.

Μην πάει ο νους σε κρύσταλλο Σβαρόφσκι ακριβό
Δώρο Θεού για άντρες μα είναι μπιμπελό.
Σαφώς πλάσμα ευαίσθητο μα και ρομαντικό
Σαν σκεύος ασθενέστερο πλάστηκε απ’ τον Θεό.

Πιο ακριβό λέει η γραφή απ’ τα μαργαριτάρια
Πολύτιμο απόκτημα για όλα τα παλικάρια.
Προνόμιο μοναδικό απ’ του Θεού το χέρι
Μήνες εννιά στα σπλάχνα της ζωή να μεταφέρει.

Με πλάση διαφορετική κι ιδιοσυγκρασία
Ευαίσθητη ρομαντική από μικρή ηλικία.
Το νάζι και η τσαχπινιά είναι προτέρημά της
Το ‘χει στο DNA της, σ’ όλα τα κύτταρα της.

Αισθάνονται πολύ όμορφα δωράκια όταν τους κάνουν
Μα παραμένουν τρυφερές πείσματα όταν κάνουν.
Χαίρονται όταν προσφέρεται σ’ αυτές ένα λουλούδι,
Ή όταν κάποιος θα τους πει στίχο από τραγούδι.

Μοναδικό πλάσμα στη γη που έχει παρομοιαστεί με ήλιο και φεγγάρι
Με άγριο κρίνο του αγρού και με μαργαριτάρι.
Κι αν υστερεί σε δύναμη έχει μυαλό ξυράφι
Κάτι αρσενικά μυαλά βάζει αυτή στο ράφι.

Πίσω από κάθε άντρα λεν’ επιτυχημένο

Μυαλό υπάρχει θηλυκό είν’ εξακριβωμένο.
Χωρίς γυναίκα ανούσια θα ‘τανε η ζωή
Μες τον παράδεισο ο Αδάμ πρώτος το είχε δει.

Είν’ πλάσμα πολυτάλαντο και χαρισματικό
Κι ας πλάστηκε αυτή δεύτερη απ’ τον Δημιουργό.
Κι αν κάποιοι την Εύα βρίζουνε εγώ τους λέω τούτο
Δε φταίει η Εύα μα ο χαλβάς που δάγκωσε το φρούτο!

Στο σπιτικό τη θέση της υπεύθυνα κρατά
Τον έπαινο τον θαυμασμό απ’ όλους αποσπά.
Μ’ αγάπη και με περισσή στοργή φροντίζει τα παιδιά της
Αν χρειαστεί θα έδινε γι αυτά και την καρδιά της.

Μα και για τους συζύγους τους πολύτιμες αυτές
Πολλές οι υπηρεσίες τους ας πούμε μερικές:
Μαγείρισσες, νοικοκυρές, πλένουν και σιδερώνουν,
Και αν υπάρχουνε παιδιά αυτές τα μεγαλώνουν.

Η κάθε μια ξεχωριστή κι όμως σε κάτι μοιάζουν
Τότε που παν στα μαγαζιά και τότε που γκρινιάζουν.
Μα εγώ που γράφω ποιήματα, στοίχους και μαντινάδες
Να πως θα παρομοίαζα λεύτερες και μαμάδες:

Σαν τελευταία πινελιά σε ένα έργο τέχνης,
Γυναίκα δημιούργησε Θεός αριστοτέχνης!
Σαν κερασάκι στο γλυκό που μπαίνει τελευταίο
Το κάνει όμως να φαίνεται πάρα πολύ ωραίο!

Το χρώμα και το άρωμα, ομορφαίνει τα λουλούδια,
Οι στοίχοι και η μουσική, κάνουνε τα τραγούδια,
Μα οι γυναίκες στη ζωή είν’ όλες αγγελούδια!

Τελειώνοντας το ποίημα αυτό θα πω μια μαντινάδα,
Που ξέρω βρίσκει σύμφωνο στον κόσμο κάθε άνδρα:
«Μέτρησα Θεέ μου τα πλευρά και λείπει ένα οστό μου
Στο ζήτησα και μου ‘δωσες το ταίρι το δικό μου»!
Για το γένος λοιπόν το θηλυκό, όλοι στις προσευχές μας,

Ευχαριστούμε το Θεό κι ας είν’ κι οι πεθερές μας!!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου