Επίλογος

Τα ποιήματα γίναν πουλιά, κάτασπρα περιστέρια.
Χαίρονται ελεύθερα να ζουν στον αδελφών τα χέρια.

Μην ψάξεις ποιος τα έγραψε, έπαινο μην του δώσεις,
Άλλος δίνει το χάρισμα, αίνο σ' Αυτόν να δώσεις.

Στα χέρια του τα τρυφερά άφησα την καρδιά μου,
Και 'κείνη τον ευγνωμονεί μέσα απ' τα ποιήματά μου!!

ΜΑΝΟΣ ΑΡΓΥΡΟΠΟΥΛΟΣ

Θανάσιμη απόφαση


Θυμίζει τέλος εποχής, σαν πρώτες στάλες της βροχής
Που διώξαν το καλοκαίρι.
Η ελπίδα για αιώνια ζωή σου ‘πεσε απ’ το χέρι
Και τώρα μόνη ψηλαφείς κάπου για ν’ ακουμπήσεις
Το βήμα σου μετέωρο, σκέψου που θα πατήσεις!
Σε κάδο ανακύκλωσης ρίξε τα όνειρα σου
εφόσον έβγαλες τον ΓΙΑΧ μέσα από την καρδιά σου
Μελλοντικά σου σχέδια για μια ζωή ωραία
Δεν θα ευδοκιμήσουνε γιατί είναι λαθραία
Στα πάθη σου κρατούμενη, ανήμπορη ν’ αντιδράσεις
Να αποδράσεις δε θέλησες και τα δεσμά να σπάσεις.
Κατάδικος θα εκλιπαρείς  να ανασταλεί η ποινή σου,
Μία ποινή θανατική διάλεξες στη ζωή σου!
Ατέρμονες προσπάθειες κάποιων για να σωθείς
Το χέρι τους δεν το ‘πιασες , θέλησες να χαθείς
Αυτόν που αφιερώθηκες πρόδωσες με ευκολία
Τα ένοχα συναισθήματα δεν φέρνουν ευτυχία
Πρόδωσες φίλους συγγενείς μα και τους αδελφούς σου
Φιλία μ’ άλλους διάλεξες , τους μέχρι χθες εχθρούς σου
Εις γνώση σου ξεκίνησες ταξίδι τραγικό
Με αμαξοστοιχία που πέφτει σε γκρεμό
Καλό ταξίδι άκυρο κάποιος να ευχηθεί
Εφόσον ο προορισμός είναι η καταστροφή
Ροή  αγίου πνεύματος διέκοψες εσύ
Πλέον στο νου και στην καρδιά άλλος θα κατοικεί
Ξέρω ακούγεται σκληρό μα είν’ αληθινό
Ο Σατανάς απόκτησε μια ακόμη οπαδό
Ζήσε λοιπόν κι απόλαυσε ότι αυτός προσφέρει
Χόρτασε γεύμα πλούσιο από δαιμόνων χέρι
Μα σαν ξεσπάσει ο Αρμαγεδών δε θα ‘ναι αδικία
Μες τους πολλούς που θα χαθούν
Να ‘σαι και συ άλλη μία
Ελπίζω να αφυπνιστείς εσύ και κάποιοι άλλοι
Γιατί όπως ξέρεις ζύγωσε η θλίψη η μεγάλη!
Κοντά στο Στοργικό Θεό και πάλι να βρεθείς!
Κρατήσου απ’ το Χέρι Του αν θες να σηκωθείς!
Διαχειρίσου τη ζωή γιατί είναι δική σου
Θάνατος ή Αιώνια ζωή , η απόφαση δική σου!!!!

2 σχόλια: