Το Φως της Αλήθειας

Οι άνθρωποι ανέκαθεν φοβόταν το σκοτάδι
Το φως της μέρας ήθελαν δεν θέλανε το βράδυ.
Την πρώτη εκείνη εποχή έφτιαξαν το λυχνάρι
το είχαν για φωτιστικό για καύσιμο είχε λάδι .

Στα χρόνια τα επόμενα εφεύραν φαναράκια
Τ' άναβαν να φωτίζονται τα σκοτεινά σοκάκια.
Κάποιοι από μας προλάβανε τις λάμπες πετρελαίου,
Ήρθαν κι αντικατέστησαν λυχνάρια του ελαίου.

Σαφώς αυτά ανήκουνε όλα στο παρελθόν
Η εποχή που ζούμε είν' των ηλεκτρικών.
Με μία μόνο κίνηση γίνεται η νύχτα μέρα
Τα βράδια είναι φωτεινά δεν προκαλούν φοβέρα.

Σε τούτη δω την εποχή, που 'χουμε την ΓΕΝΟΠ ΔΕΗ,
και ρεύμα μας παρέχει,
θα ταν κουτό στο σπίτι του, ρεύμα κάποιος μην έχει!

Κι όμως υπάρχουν άνθρωποι που ζούνε στο σκοτάδι
Σνομπάρουν τον ηλεκτρισμό κι ανάβουνε λυχνάρι.
Αυτό βρήκαν απ' τους γονείς κι όχι τεχνολογία
Αλήθεια ευσταθεί για σας τέτοια δικαιολογία;

Ίσως να ξέρετε και σεις κάποιον που 'χει θελήσει
Αυτό που βρήκε απ' τους γονείς να το ακολουθήσει.
«Δεν γίνεται να αλλάξουμε σ' αυτήν την ηλικία,
Εμείς» λεν « γεννηθήκαμε μες την Ορθοδοξία».

Δεν ψάχνουν τι ευαρεστεί τον ύψιστο Θεό
Στης ενορίας τον Παππά δώσαν το ρόλο αυτό!
Όταν μπορούν κάποιοι απ' αυτούς πάνε στην εκκλησία
Ζήτημα αν κατάλαβαν τη «θεία λειτουργία»!

Σκοτάδι έχουν κι άγνοια, αυτή είναι η αλήθεια
Παράδεισο κι ανάσταση τα βλέπουν παραμύθια.
Κηρύττουμε απ' τη γραφή, κι όμως μας λεν προδότες,
Μα μόνο οι δούλοι του Θεού θα ήταν φωτοδότες.

Κι εφόσον έχουμε το φως στα σπίτια τα δικά μας,
Το εκπέμπει ανιδιοτελές ο νους και η καρδιά μας
Κάποιοι το παραδέχονται και λένε με απορία
«Μόνο εσείς ξεχωρίζετε μέσα στην κοινωνία»!

Αιτία η Αγία γραφή είναι που μελετούμε
Για εφαρμογή των νόμων της όλοι μας προσπαθούμε.
Στης Βαβυλώνας ήμασταν κάποτε το σκοτάδι
Μας τρόμαζαν με κόλαση τον πύρινο τον Άδη.

Οι δοξασίες αρκετές και όλες σκοτεινές
και ρίζες όλες έχουνε Βαβυλωνιακές!
Μα κάποιος μας βοήθησε κι έχουμε απαλλαχτεί
Απ' την ψευδή θρησκεία μέσα έχουμε βγει!

Μα υπάρχουν κι άλλοι άνθρωποι που 'χουν καλή καρδιά
Που την αλήθεια εκτιμούν και τον Ιεχωβά!
Μελέτη απ' τον λόγο του δέχοντ' αυτοί να κάνουν
Σε δοξασίες ανθρώπινες το χρόνο τους δε χάνουν.

Δείξαν πως αγαπούν το φως μίσησαν το σκοτάδι,
πέταξαν απ' τα σπίτια τους κεράκια και λυχνάρι!