Επίλογος

Τα ποιήματα γίναν πουλιά, κάτασπρα περιστέρια.
Χαίρονται ελεύθερα να ζουν στον αδελφών τα χέρια.

Μην ψάξεις ποιος τα έγραψε, έπαινο μην του δώσεις,
Άλλος δίνει το χάρισμα, αίνο σ' Αυτόν να δώσεις.

Στα χέρια του τα τρυφερά άφησα την καρδιά μου,
Και 'κείνη τον ευγνωμονεί μέσα απ' τα ποιήματά μου!!

ΜΑΝΟΣ ΑΡΓΥΡΟΠΟΥΛΟΣ

Στα Ρηχά του Βάλτου

Προτείνω σ’ ένα σκηνικό όλοι εμείς να μπούμε
Μέσα σε ζούγκλα νοερά για λίγο να βρεθούμε
Προορισμό τη ζούγκλα δεν είχαμε σαφώς
Αιτία που βρεθήκαμε εκεί είν’ ο καιρός
Σε καταιγίδα έπεσε μέσα τ΄ αεροπλάνο
Χτυπήθηκε από κεραυνό στη ζούγκλα από πάνω
Νοιώθουμε όλοι τυχεροί μέσα στην ατυχία
Γιατί ανθρώπινη ζωή δεν χάθηκε καμία

Κάποιοι από μας πονάνε και είναι ζαλισμένοι
Μα ευτυχώς είναι ελαφρά όλοι τραυματισμένοι
Στόχος η επιβίωση είναι του καθενός
Να βγούμε από τη ζούγκλα όσο είναι καιρός
Κρύβονται μες τη βλάστηση άγρια αρπακτικά
Μα εμείς μία ομάδα δεμένη σαν γροθιά
Σε μονοπάτι δύσβατο βαδίζουμε γοργά
Να φτάσουμε στο ξέφωτο που φαίνεται αμυδρά

Μα δυστυχώς εμπόδιο τεράστιο μπροστά
Υπάρχει ένας βούρκος με βρώμικα νερά
Αυτόν τον βούρκο όλοι μας πρέπει να τον διαβούμε
Απ’ τα νερά τα βρώμικα όλοι θα λερωθούμε
Τα βήματα μας σταθερά κι από ρηχά σημεία
Στο βούρκο δε βουλιάζουμε από απροσεξία
Εδώ θα ήτανε καλό να αναρωτηθούμε:
Δεν μας θυμίζει η σκηνή την εποχή που ζούμε?

Διασωθέντες όλοι μας από την αμαρτία
Εκείνη των πρωτόπλαστων, χάρη σε μια θυσία
Ο Γιος μας εξαγόρασε μας έδωσε ελπίδα
Που μες τη ζούγκλα της ζωής μοιάζει με ηλιαχτίδα
Ο νέος κόσμος του Θεού το ξέφωτο μπροστά μας
Θα απαλλάξει σίγουρα τ’ ανθρώπινα δεινά μας
Μα δυστυχώς στο βούρκο είμαστε αναγκασμένοι
Να ζούμε αυτόν του Σατανά αν και διασωσμένοι

Στιγμή μη χαλαρώσουμε και επαναπαυθούμε
Στο βούρκο αν βουλιάξουμε σίγουρα θα πνιγούμε!
Τα ρούχα κι αν θα λερωθούν μη στεναχωρηθούμε
Τα σώματα ας προσέχουμε μήπως και μολυνθούνε
Στο βάλτο ας βαδίζουμε στα πιο ρηχά νερά
Στο ξέφωτο το βλέμμα να ‘χουμε σταθερά!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου