Επίλογος

Τα ποιήματα γίναν πουλιά, κάτασπρα περιστέρια.
Χαίρονται ελεύθερα να ζουν στον αδελφών τα χέρια.

Μην ψάξεις ποιος τα έγραψε, έπαινο μην του δώσεις,
Άλλος δίνει το χάρισμα, αίνο σ' Αυτόν να δώσεις.

Στα χέρια του τα τρυφερά άφησα την καρδιά μου,
Και 'κείνη τον ευγνωμονεί μέσα απ' τα ποιήματά μου!!

ΜΑΝΟΣ ΑΡΓΥΡΟΠΟΥΛΟΣ

Η Επόμενη Ημέρα

Την επόμενη τη μέρα βλέπω είναι όλοι εδώ
Είναι όλοι οι επιζώντες μέσα απ’ τον Αρμαγεδών.
Είσελθε εις τα ταμεία εάν θέλεις να σωθείς
Κάθε αίθουσα λατρείας ήταν κιβωτός ζωής.

Μία πρόταση απ’ το Μπέθελ τους ποιμένες μας καλεί
Ένα νέο έργο τώρα, πρέπει να οργανωθεί.
Συνεργεία είναι ανάγκη γρήγορα να επανδρωθούν
Οι οδικές οι αρτηρίες πρώτα θα καθαριστούν.

Κάποιες αδελφές φροντίδα θα παρέχουν σ’ ασθενείς
Κάποιες άλλες θα φροντίσουν τι θα φάμε όλοι εμείς.
Οι αποθήκες σιτηρών άθικτες έχουν μείνει
Το αλεύρι που βρίσκεται εκεί ψωμί πρέπει να γίνει.
Μα και γι αυτό φροντίσανε νωρίς οι αδελφοί
Τεχνίτες πρώτους στείλανε που είν’ αρτοποιοί.

Με το πρώτο φως της μέρας φύγαν κάποιοι αδελφοί
Καταγράφουν κατοικίες που θα μείνουμε εμείς.
Πρώτα οι ηλικιωμένοι και μανούλες με μωρά
Σπίτι όλοι θα αποκτήσουν, θα υπάρχει όμως σειρά.

Οι τηλεπικοινωνίες άρχισαν να λειτουργούν
Με όσους ζουν σε άλλες πόλεις κάποιοι επικοινωνούν.

Εγώ με έξι αδελφούς όλοι απ’ την εκκλησία
Αποτελούμε και εμείς ένα απ’ τα συνεργεία.
Μα όλους μας περίμενε μια νέα εμπειρία!
Σε κοντινό στρατόπεδο πρέπει εμείς να μπούμε
Άρματα μάχης σε τρακτέρ θα μεταποιηθούνε
Άμεσα εκπληρώνεται σήμερα προφητεία
Μαχαίρια θα γίνουν δρέπανα και όπλα σε υνία.

Ερείπια στο βάδισμα μας φέρνουν δυσκολία
Τ’ απομεινάρια βλέπουμε από μία εκκλησία
Βλέπω μες τα χαλάσματα δεσμίδες με ευρώ
Πιο πέρα λαμπυρίζουνε ράβδοι από χρυσό.
Στο δρόμο πεταμένα πια δεν έχουνε αξία
Μα έτσι εκπληρώνεται και άλλη προφητεία.

Μπήκαμε στο στρατόπεδο γεμάτοι απορία
Μία αποθήκη ανοίγουμε που έχει εργαλεία
Κάποιοι κρατάνε τους τροχούς, κάποιοι τα οξυγόνα
Κανόνια καταστρέφουμε μα και τα πολυβόλα.
Πρωί -πρωί τα άρματα κάποιοι θα οδηγήσουν
Όχι σε κάποιον πόλεμο τη γη θα καθαρίσουν.
Μα αυτό που ζούμε σήμερα είναι μια ευλογία
Η πρώτη μέρα είν’ αυτή μες τη χιλιετία!

Ο ήλιος ανέβηκε ψηλά έγινε μεσημέρι
Ήρθανε κάποιες αδελφές με σάντουιτς στο χέρι
Το πρώτο γεύμα θα ‘ναι αυτό μες τη χιλιετία
Τι και αν είναι σάντουιτς δεν έχει σημασία.

Και σας, σας βλέπω ανήκετε σε κάποια συνεργεία
Διάθεση έχετε καλή και φόρμα εργασίας!

Τον πρώτο κήπο στην Εδέμ κάπου στην Παλαιστίνη
Δεν ήταν άξιος ο Αδάμ στη γη να επεκτείνει

Αυτό είναι προνόμιο τώρα για όλους εμάς
και βλέπω το δεχτήκατε όλοι μετά χαράς.
Μα πρέπει να δείξουμε όλοι μας μεγάλη προθυμία
Είν’ έργο αυτό εκπαίδευσης μες τη χιλιετία.

Η ώρα όμως πέρασε ο ήλιος πάει να δύσει
Κι αν όλοι κουραστήκαμε κανείς δε θα γογγίσει.

Η μέρα η αυριανή θα ‘ναι μια ευλογία
Που θα αρχίσει σ’ αίθουσα με πρωινή λατρεία

Τώρα κατάκοποι οι αδελφοί θα πάνε να ξαπλώσουν
Μα ένα είναι σίγουρο πόρτες δεν θα κλειδώσουν

Μα εμένα επιτρέψτε μου νωρίς δεν θα ξαπλώσω
Κάτω απ’ τ’ αστέρια τ’ ουρανού θέλω να χαλαρώσω

Στο ποίημα αυτό τον βλέπετε κάπου τον εαυτό σας?
Αν όχι κάντε γρήγορα είναι για το καλό σας.

Στην μέρα την επόμενη που ‘ναι πολύ κοντά μας
Εύχομαι να ‘μαστε όλοι μας μαζί με τα παιδιά μας!!

ΑΜΗΝ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου