Προχώρα σ΄ Αγαπώ

Το φως να χαράζει μιας νέας ημέρας
Με αξίωσε σήμερα να δω ο Θεός.
Απ’ της καρδιάς μου τα βάθη ευγνώμων του είμαι,
Γιατί ‘ναι πατέρας πολύ στοργικός.
Θυμάται την πλάση μου, πως είμαι εγώ,
Δυο χούφτες χώμα με λίγο νερό.
Με κορμί φορτωμένο αμαρτίες και πάθη,
Μα καρδιά που αγωνίζεται κόντρα στα λάθη.
Τα λόγια ακούει της προσευχής μου.
Μετρά τους παλμούς της καρδιάς της δικής μου.
Να με δει να σκοντάφτω δεν θέλει αυτός.
Στο σκοτάδι ο Λόγος του έντονο φως.
Γεμάτος στοργή καλοσύνη κι αγάπη,

Καλύπτει με έλεος τα δικά μου τα λάθη
Στης ζωής τον αγώνα Αυτός με στηρίζει,
Στης σάρκας τον πόλεμο με υποστηρίζει!
Χωμάτινο σκεύος με δίχως αξία,
Μα σαν πατέρας στοργικός μου δίνει σημασία
Στη ζωή μου αξία κι ελπίδα έχει δώσει,
Γι αυτό κι εγώ σ’ Εκείνον, την έχω αφιερώσει
Δεν ψάχνει για προνόμια ,προσόντα και ικανότητες
Μα θέλει γνήσιες καρδιές με όμορφες ιδιότητες!
Το χέρι του στον ώμο μου το νιώθω σαν πονάω
Και να μου λέει στοργικά: «ΠΡΟΧΩΡΑ, Σ’ ΑΓΑΠΑΩ»!