Επίλογος

Τα ποιήματα γίναν πουλιά, κάτασπρα περιστέρια.
Χαίρονται ελεύθερα να ζουν στον αδελφών τα χέρια.

Μην ψάξεις ποιος τα έγραψε, έπαινο μην του δώσεις,
Άλλος δίνει το χάρισμα, αίνο σ' Αυτόν να δώσεις.

Στα χέρια του τα τρυφερά άφησα την καρδιά μου,
Και 'κείνη τον ευγνωμονεί μέσα απ' τα ποιήματά μου!!

ΜΑΝΟΣ ΑΡΓΥΡΟΠΟΥΛΟΣ

Η Ασθένεια του Αιώνα

Δύσκολες μέρες για όλους μας είναι αυτές που ζούμε
Ακέραιοι παλεύουμε όλοι μας να σταθούμε.
Ο αγώνας είναι άνισος, μα δεν είναι χαμένος
Αντίπαλός μας Διάβολος που ‘ναι εξαγριωμένος.
Χτυπήματα σ’ όλους εμάς θέλει να καταφέρει
ότι είμαστε όλοι ατελείς πολύ καλά το ξέρει.
Στα ύπουλα χτυπήματα έχει επιτυχία
Φροντίζει όμως κάποιες φορές να κλονιστεί κι η υγεία.
Όλοι αγαπούμε τον Θεό χωρίς αμφιβολία
Μα ζούμε σε μια ψεύτικη και σάπια κοινωνία.
Το άγχος της ζωής, το στρες, μας έχει καταβάλλει
Κάποιες φοβίες αβάσιμες ίσως μας φέρνουν ζάλη.
Λεν οι γιατροί κατάθλιψη, η ασθένεια του αιώνα,
Πώς να μην είναι άλλωστε σ’ αυτόν τον κυκεώνα;
Υπάρχουνε και αδελφοί που έχουν εμπειρίες
Πρόβλημα ψυχολογικό τους έφερνε φοβίες.
Κάθε ημέρα έβλεπαν τον θάνατο κοντά
Κι όμως τα καταφέρανε και γίνανε καλά!
Τις συμβουλές των ιατρών κάνουν καλά κι ακούνε
Την αγωγή με φάρμακα πιστά ακολουθούνε.
Μα στον αγώνα τους αυτόν ποτέ δεν είναι μόνοι
Κοντά τους βρίσκεται ο Γιαχ και τους ενδυναμώνει!
Υπάρχουνε και αδελφοί που γνήσια αγαπάνε,
Σαν νιώσουνε το πρόβλημα δίπλα τους πάντα θα’ ναι.
Όμως θα πρέπει αδερφέ και συ να προσπαθήσεις,
Μόνος δεν είσαι, στήριγμα, έχεις για ν’ ακουμπήσεις.
Κοίτα! Υπάρχουν δίπλα σου κάποιοι που σ’ αγαπάνε
Προσεύχονται για σένα, ναι, να ξέρεις πως πονάνε!
Διώξε μακριά απ’ το μυαλό τις άσχημες εικόνες
που μοιάζουν με τους παγερούς ατέλειωτους χειμώνες.
Επίγειος παράδεισος είναι πολύ κοντά,
Κανείς δε θα φοβάται εκεί, ούτε και θα πονά!
Ο φόβος του θανάτου τότε θα είν’ απών
ΦΟΒΙΕΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ θα είναι παρελθόν.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου