Επίλογος

Τα ποιήματα γίναν πουλιά, κάτασπρα περιστέρια.
Χαίρονται ελεύθερα να ζουν στον αδελφών τα χέρια.

Μην ψάξεις ποιος τα έγραψε, έπαινο μην του δώσεις,
Άλλος δίνει το χάρισμα, αίνο σ' Αυτόν να δώσεις.

Στα χέρια του τα τρυφερά άφησα την καρδιά μου,
Και 'κείνη τον ευγνωμονεί μέσα απ' τα ποιήματά μου!!

ΜΑΝΟΣ ΑΡΓΥΡΟΠΟΥΛΟΣ

Απρόβλεπτη περίσταση

Τη σχέση μου με τον Θεό ν’ αναπροσδιορίσω,
Έγινε κάτι πρόσφατα που έτυχε να ζήσω.
Ένα τροχαίο ατύχημα είχα εγώ σοβαρό
Δεν θα ‘ταν λάθος η έκφραση πως από θαύμα ζω.

Νοιώθω στ’ αλήθεια ευτυχής που ζω και αναπνέω
Παρότι εκείνη τη στιγμή ένοιωσα πως εκπνέω
Σε αμάξι μέσα νεαρός ξενύχτης και πιωμένος
Παραβιάζοντας το στοπ , βρέθηκα εκτεθειμένος

Αυτός πήγαινε σπίτι του κι εγώ για τη δουλειά μου,
Μέσα σε λίγα μέτρα πετάχτηκε μπροστά μου
Σφοδρότατη η σύγκρουση κομμάτια η μηχανή μου
Ο θώρακας στους πνεύμονες έφραξε την πνοή μου

Καταμεσής στην άσφαλτο και με οστά σπασμένα
Ζήτησα κάτι απ΄ το Θεό να κάνει για εμένα
Πίστευα εσωτερική πως είχα αιμορραγία
Κοιτάζοντας τον ουρανό έκανα ικεσία

«Στον Νέο Κόσμο σου Θεέ, σαν τους νεκρούς ξυπνήσεις,
Το όνομα μου ,Δημιουργέ , να μην το λησμονήσεις»
Μ’ αυτά τα λόγια έκλεισα τα μάτια μου για λίγο
Απ’ τους φριχτούς μου πόνους θέλοντας να ξεφύγω.

Τα’ ασθενοφόρο ευτυχώς δεν άργησε να ‘ρθει
Και οξυγόνο φρόντισαν να μου χορηγηθεί
Σε εφημερεύων σύντομα ήμουν νοσοκομείο
Μα ο πόνος μου αφόρητος επάνω στο φορείο.

Με τον υπεύθυνο γιατρό θέλησα να μιλήσω
Ποιες είναι οι πεποιθήσεις μου για να του εξηγήσω
Τα πράγματα μου τα λεγε λιγάκι μπερδεμένα
Σαν του ‘πα είμαι Μάρτυρας δεν θα δεχόμουν αίμα

Σε ιδιωτική χρειάστηκε να πάω κλινική
Να εγχειριστώ από γιατρούς που ‘ν’ συνεργατικοί
Δυο επεμβάσεις έγιναν στο πόδι τ’ αριστερό
Στο γόνατο μου σίδερα αλλά και στο μηρό

Ολόκληρο το σώμα μου ήτανε χτυπημένο
Μα ζούσα κι αυτό με έκανε σαφώς ευτυχισμένο
Μα όλο αυτό στ’ αλήθεια το περιστατικό
Με έκανε ειλικρινά να αναρωτηθώ

«Εάν αυτό τ’ ατύχημα ήταν για με δυστύχημα,
Κι έχανα τη ζωή, ποιους λόγους θα ‘χε ο Θεός για να με θυμηθεί;»
Στην πρώτη θέση στην καρδιά είχα το θέλημά του;
Οι πράξεις και τα λόγια μου εύφραιναν την καρδιά του;

Δεν θα ‘ταν εγωιστικό να περιμένω απ’ το Θεό πως θα με αναστήσει,
Αν εσκεμμένα αμάρταινα κι είχα αδικοπραγήσει;
Γι αυτό ας μην γελιόμαστε φίλοι και αδελφοί,
Απρόβλεπτη περίσταση όλους μπορεί να βρει.

Όσο είμαστε ζωντανοί κι έχουμε την υγειά μας,
Ας διατηρούμε καθαρό το νου και την καρδιά μας
Μη βάζουμε σε κλίμακα λοιπόν τις αμαρτίες
Φροντίζοντας να δίνουμε φθηνές δικαιολογίες

Δεν έχει άλλη βαρύτητα για το Θεό η κλοπή,
Τα τυχερά παιχνίδια, ή η ανήθικη ζωή.
Ούτε η πορνογραφία αλλά κι ο υλισμός
Μήτε και γλώσσα βρώμικη αν έχει αδελφός.

Άνθρωποι κατά την καρδία του που ‘χουν το νου Χριστού
Θα ζουν στο Νέο Κόσμο του Ιεχωβά Θεού.
Αν λαχταράμε πράγματι να ζήσουμε εκεί,
ας είμαστε από τώρα πνευματικά αγνοί.

Το όνομα που φέρουμε πάνω μας ας τιμούμε
Γιατί δεν ξέρουμε αύριο αν πράγματι θα ζούμε
Το ζησε αυτό ο ποιητής που ‘ναι τροχαίου θύμα,
Μα ευτυχώς όμως γι αυτόν που δεν είπε το ποίημα!!!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου