ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΥ ΣΥΝΟΙΚΙΑ ΣΥΚΙΕΣ ΝΟΤΙΑ

Κάποιες φορές που βάσανα πιέζουν το μυαλό μου

Και νοιώθω πως χάνω τη χαρά και το χαμόγελό μου

Πάντα βρίσκω διέξοδο, έχω το φάρμακό μου.

Σε σας που είστε φίλοι μου θα το εκμυστηρευτώ

Αφού εμπλέκεστε και σεις, δεν είναι μυστικό.

Μάλιστα θα σας πρότεινα για να μιμηθείτε

Αν στεναχώριες έχετε στο τέλος θα χαρείτε!

Αυτό που κάνω φίλοι μου είναι πολύ απλό,

Με μάτια κλειστά ταξίδι κάνω εγώ νοερό.

Ξεφεύγω απ’ τα προβλήματα κι από τη φασαρία

Στο νέο κόσμο βρίσκομαι κι είναι μια ευλογία

Στους πρόποδες μίας πλαγιάς βλέπω τον εαυτό μου

Στη λίμνη κοντά το ξύλινο το σπίτι το δικό μου.

Μα μόνος μου δεν βρίσκομαι σε τούτη την πλαγιά

Υπάρχουν κι άλλα ξύλινα σπίτια που ‘ναι κοντά

Άλλα γύρω από τη λίμνη  κι άλλα στην πλαγιά

Κι άλλα ψηλά στην κορυφή στην αετοφωλιά.

 

Τα πρόσωπα τριγύρω μας είναι όλα οικεία

Συκιές Νοτία θα ‘λεγα θυμίζει η συνοικία

Ορίστε αν δεν πιστεύετε! Κοιτάξτε και θα δείτε!

Τα μάτια της διάνοιας μόνο θα χρειαστείτε!

Πιο πάνω από το σπίτι μου είν’ του Συμεωνίδη,

Δίπλα του Σάκη του Δαυίδ κοντά στου Κεσκινίδη.

Το μονοπάτι που περνά μέσα από το δασάκι

Φθάνει μπροστά στο δίπατο του Νίκου Ασλανάκη .

Το πέτρινο λίγο πιο κει του Παύλου του Παυλίδη

πιο κάτω από του Στεφάνογλου πάνω απ’ του Καλλιονίδη

στα δυτικά απ’ το σπίτι μου είν’ της Σιδηροπούλου

Που είναι φίλη από παλιά με την Αργυροπούλου

Το σπίτι μες τα έλατα ειν’ του Γεμενετζή

Πιο πάνω το αρχοντικό του αδελφού Γκουντζή

Ο ήχος που ακούγεται είν’ απ’ τον καταράχτη

Υπάρχουν σπίτια και εκεί στον ξύλινο τον φράχτη.

Το πέτρινο που φαίνεται είναι της Κυζιρίδου

Δίπλα απ’ τη ν Σιδέρη και την Ιακωβίδου

Πιο κάτω απ’ το νερόμυλο είν’ της Νικολαίδου

Ανάμεσα  του  Χακίογλου , πιο κάτω η Στεφανίδου

Στην όχθη την αντίπερα της λίμνης, η Μαζαράκη,

Ξύλινο σπίτι έφτιαξε κοντά στον Παντζουράκη

Στη γέφυρα την ξύλινη που φτάνει στη λιμνούλα

Θα βρεις το σπίτι που ‘φτιαξε η αδελφή Κουτούλα

Ζωγράφε, Παπαδόπουλε και Χαντζηπαναγιώτου,

Τα σπίτια δεν τα κάνατε βλέπουμε όπου κι όπου!

Νομίζατε πως θα ‘χατε ησυχία και γαλήνη;

Με Βασιλείου γείτονα που έχει και πατίνι;

Ο Ιωάννου το ‘ξερε και φώναξε αμάν!

Γι αυτό το σπίτι το ‘φτιαξε δίπλα από της Ιμάν.

Σπίτια στο πλατανόδασος φτιάξαν  η Κέρελη,

Μόττας, Βιζέλη, Μίχογλου, κοντά στη Λεοντή.

Το σπίτι με την άμαξα είν’ του καραγωγέα ,

Του Ζήση του Δήμου του φίλου μου , παλιού μεταφορέα.

Το σπίτι πριν την κορυφή με το όμορφο προφίλ

Είναι όπως καταλάβατε του Παπαμιχαήλ!

Το πέτρινο στην κορυφή που μοιάζει με στολίδι,

 Ανήκει στον τεράστιο  τον Μάρκο  Κολαξίδη

Υπάρχουν κι άλλα σπίτια που βρίσκονται εδώ

Όμως λόγω του χρόνου δεν θα αναφερθώ.

Ανήκουν στους υπόλοιπους από την εκκλησία

Τους ευαγγελιζόμενους απ’ τις Συκιές Νοτία!

Μα κάπου εδώ το ποίημα αυτό πρέπει να το τελειώσω

Και μέσα απ’ τα φύλλα της καρδιάς μία ευχή να δώσω

Όλοι να είμαστε εκεί σύσσωμη η εκκλησία,

Κομμάτι του Παράδεισου να ‘ναι η Συκιές Νοτία!!!!!