ΜΑΝΟΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ

Τ’ αστέρια ψάχνουν ουρανό, θάλασσα τα κογχύλια

Και εγώ γυρεύω ένα φιλί απ’ τα δικά σου χείλια.

Βράχο θα κάνω την καρδιά, κύμα τα δάκρυά μου

Θαλασσοπούλια τα φιλιά , που ζεις μακριά γλυκιά μου.

Ένα κογχύλι απ’ τα βαθιά σου χάρισα γλυκιά μου

Στ’ αυτί σου βάλτο κι άκουσε τους χτύπους της καρδιάς μου.

Στα μάτια κοίτα και θα δεις, που ‘ναι ο καθρέπτης της ψυχής

Και ψέματα δεν λέει

Υπάρχει μέσα μια καρδιά που τ’ όνομά σου λέει.

Στον κήπο μου μαράθηκαν όλα τα γιασεμιά μου

Ζηλέψανε την ομορφιά που ‘χεις εσύ γλυκιά μου.

Γλυκιά μου αγάπη έκλεψες το φως απ’ το φεγγάρι

Μόνιμα μια πανσέληνο έχω στο μαξιλάρι.

Ο έρωτάς σου κούκλα μου λάβωσε τη καρδιά μου

Γίνε η νοσοκόμα μου για να ‘βρω την υγειά μου.

Αν είναι νύχτα πείτε μου, μέρα ή μεσημέρι,

Γιατί εγώ τυφλώθηκα απ’ του έρωτα το χέρι.

Λουλούδι είναι η ζωή, μπουμπούκι είναι τα νιάτα,

Η γύρη και το άρωμα εσύ ‘σαι μαυρομάτα.

Την πεθερά μου αγαπώ μα και τον πεθερό μου

Που την ευχή τους έδωσαν και σ’ έχω στο πλευρό μου.

Μην καρτερείς αν σ’ αγαπώ με λόγια να στο δείξω

Το βλέμμα ρίξε στην καρδιά και θα στο αποδείξω.

Φεγγάρι μου ολόγιομο όσο κι αν σε θαυμάζω

Στα μάτια δίπλα π’ αγαπώ να ξέρεις δεν σε βάζω.

Την αγάπη νόμος δεν μπορεί να την εσταματήσει

Μήτε και φυλακής κελί για να τη φυλακίσει.

 Ταξίδι καλοκαιρινό στο σώμα σου ας κάνω

Προορισμός τα χείλη σου ας πιω και ας πεθάνω

Σαν την φωτιά τη φοβερή σίδερα που λυγίζει

Αγάπη που ‘ναι αληθινή σύνορα δεν γνωρίζει.

Φεγγάρι δίνεις έμπνευση στιχάκια για να γράφω

Μ’ αυτή ‘ναι της καρδιάς παλμός, να ζω και να υπάρχω.

Στου κορμιού σου τα’ ακρογιάλι ας ήμουν το κογχύλι σου

Μέρα νύχτα με λαχτάρα να φιλώ τα χείλη σου.

Αν μ’ αγαπάς όσο κι εγώ, από τη γη ως τον ουρανό

Το βράδυ θα σε καρτερώ, ν’ ανάψουμε τ’ αστέρια.

Του χρόνου όλες οι εποχές να γίνουν καλοκαίρια.

Τα μονοπάτια τ’ ουρανού μαζί να τ’ ανεβούμε

Να ‘ν’ το φεγγάρι μάρτυρας όταν θα φιληθούμε.

Όρκος να γίνουν τα φιλιά, συμβόλαιο αγάπης,

Αληθινής κ’ αιώνιας, σε καρτερώ για να ‘ρθεις.

 

Βάρκα θα κάνω την καρδιά πανιά τα δυο μου χέρια

Νύχτα να σεργιανίσουμε να φτάσουμε στ’ αστέρια.

Υδάτινα στη θάλασσα θα κάνω μονοπάτια

Γοργόνα μου για να κοιτώ τα δυο γλυκά σου μάτια.

Σαν το σαφράνι σπάνιο λουλούδι της ερήμου

Είσαι εσύ που επέλεξα σύντροφο στη ζωή μου.

Θα κάνω πυρασφάλεια όσα και αν πληρώσω

Γιατί ‘ναι η αγάπη σου φωτιά, φοβάμαι μήπως λιώσω.

Μ’ άνθη γαρδένιας νυφικό , θα ράψω εγώ για σένα

Αρκεί μονάχα σ’ αγαπώ να πεις εσύ σε μένα.

Σαν τις σταγόνες της βροχής σε διψασμένο χώμα

Αναζητάω τα φιλιά απ’ το δικό σου στόμα.

Καν’ την καρδιά σου φυλακή, και καταδίκασε με,

Επτά φορές ισόβια και μέσα κλείδωσε με .

Αν είσαι άγγελος πες μου να ξέρω

ευγνώμων να είμαι προς τον Θεό

αν είσαι όνειρο ας μην ξυπνήσω

ύπνο ας έχω παντοτινό

Θα ‘θελα να ‘μουν πέλαγος και συ μικρό νησάκι

Να σ’ αγκαλιάζω από παντού γλυκό μου κοριτσάκι.

Όσο ψηλά κι αν βρίσκεσαι φεγγάρι δεν ζηλεύω

Όταν φιλώ τα χείλη της πιο πάνω ταξιδεύω

Καν’ την καρδιά μου ουρανό μήπως και νοσταλγήσεις

Τη θέση άστρο π’ άφησες και πίσω μην γυρίσεις

Στα μονοπάτια τ’ ουρανού έχασα την καρδιά μου

Με πλάνεψε ένας άγγελος, εσύ είσαι γλυκιά μου

Τα όνειρά μου ορφανά ήταν πριν σε γνωρίσω

στο μονοπάτι της ζωής μαζί σου θα βαδίσω

Όταν γελάς ήλιος λαμπρός γλυκό, μικρό μου ταίρι

μες τη ζωή μου ατέλειωτο έγινες καλοκαίρι