Πυρομανής η Πυροσβέστης;

Σ’ αυτό το  σάπιο σύστημα το άδικο που ζούμε
Ενδέχεται πολλές φορές κι εμείς ν’ αδικηθούμε
Το λόγο τον γνωρίζουμε, πως είναι διεφθαρμένο
Απ’ τον προδότη Σατανά είν’ θεμελιωμένο
 Γι αυτό και δεν παλεύουμε το δίκιο μας να βρούμε
Σε όποιον κι αν ακουμπήσουμε μάλλον θα λερωθούμε.
Τι γίνεται όμως αδελφοί αν μες την εκκλησία
Είμαστε εμείς τα θύματα από κάποια αδικία;
 Μιας κι είμαστε οικογένεια ας μιλήσουμε ανοιχτά!
Με λέξεις ας μην παίζουμε  σαν να ‘μαστε παιδιά
Ας υποθέσουμε αδελφέ το θύμα είσαι εσύ
Και από κάποιον αδελφό πως  έχεις πληγωθεί
 Κάποιο άστοχο σχόλιο ή κάτι σοβαρό,
Σε έχει κάνει έξαλλο μ’ αυτόν τον αδελφό
Δυο τρόποι υπάρχουν φίλε μου το δίκιο σου να βρεις
Ποιον θα ακολουθήσεις φρόντισε να σκεφτείς
 Στο πρώτο το σενάριο είσαι εξοργισμένος
Από αυτά που έμαθες και δικαιολογημένος
Οι σκέψεις διαδέχονται το νου η μια την άλλη
Και ο θυμός ανέβασε το αίμα στο κεφάλι..
 Αμέσως του τηλεφωνείς χωρίς αργοπορία
Και σε έντονο διάλογο έχεις συνομιλία
«Καλά  ρε συ δεν ντρέπεσαι; Σε είχα και κολλητό!
Εσύ για μένα έμαθα πως είπες το και το!
Ειλικρινά μετάνιωσα που σ’ είχα βοηθήσει
Κι όσες φορές στο σπίτι μου σ’ είχα φιλοξενήσει!»
 Τα όρια στα νεύρα σου περνάς τα επιτρεπτά,
Στολίζοντας τον αδελφό με κάποια «γαλλικά»
Για σένα δεν τελειώνει εδώ αυτή η ιστορία
Φροντίζεις να διαδοθεί μέσα στην εκκλησία!
 Το λες σε φίλους σας κοινούς, δήθεν για το καλό τους,
Για  να κρατούν σ’ απόσταση κι αυτοί τον αδελφό τους!
Σ’ όλους λες πως πρόβλημα δε θα ‘χες εσύ μπροστά του
Κατάμουτρα ν’ αναφερθείς στα κατορθώματά του
 Μα όταν βρεθήκατε μαζί μέσα στην εκκλησία
Δεν είχες ούτε τυπικά μαζί του χειραψία
Τα ίδια ανταπέδωσες, λες είν’ δικαιοσύνη,
Μα χάθηκε εξαιτίας σου η εκκλησιαστική ειρήνη!
 Το πνεύμα της ενότητας μέσα στην εκκλησία
Σαφώς το διατάραξε η δική σου αστοχία
Στη σπίθα λάδι έριξες κι  έγινε πυρκαγιά
Φωτιά που εξαπλώθηκε φίλε πολύ  γοργά
 Να ξέρεις πως θα ελεγχτεί κι η συμπεριφορά σου
Κατά συνέπεια ίσως χαθούν και τα προνόμια σου
Μα απ’ όλα το χειρότερο φίλε μου είν’ αυτό:
Στα χέρια πήρες κάτι που ανήκει στο Θεό!
  Στο άλλο το σενάριο , ενώ είσαι θλιμμένος,
Δεν βιάζεσαι να προσβληθείς και να ‘σαι   θυμωμένος
Στον αδελφό που σ’ έθιξε εσύ τηλεφωνείς
Κλείνοντας ένα ραντεβού μαζί του να βρεθείς
 Πριν πας σ’ αυτό το ραντεβού, ζητάς απ’ το Θεό σου,
Το πνεύμα Του, μην τσακωθείς εσύ κι ο αδελφός σου.
Του λες λοιπόν του αδελφού πόσο τον εκτιμάς,
Πως  του ‘χεις αποδείξει πόσο τον αγαπάς!
 Σ’ ότι κι αν λέει ο αδελφός εσύ δεν αμφιβάλλεις,
Του λες όμως τι έμαθες, δίχως να τον προσβάλλεις.
Ίσως εάν του ζήταγες και τη δική του γνώμη
Στο θέμα που προέκυψε να ζήταγε συγνώμη.
 Το ζήτημα θα έκλεινε σαφώς πολύ καλά
Χαροποιώντας σίγουρα και τον Ιεχωβά!
Συμπέρασμα για όλους μας: Πρέπει να συγχωρούμε,
Τους αδελφούς που σφάλλουνε, κι ας μην μνησικακούμε!!
 Αργοί στο να θιγόμαστε ας είμαστε αδελφοί
Ανεκτικοί σε σφάλματα και συγχωρητικοί!
Ειδάλλως μιμητές Χριστού, που έχουν ευλογία,
Θα είμαστε φίλοι μου καλοί, μόνο στη φαντασία!!!!