Επίλογος

Τα ποιήματα γίναν πουλιά, κάτασπρα περιστέρια.
Χαίρονται ελεύθερα να ζουν στον αδελφών τα χέρια.

Μην ψάξεις ποιος τα έγραψε, έπαινο μην του δώσεις,
Άλλος δίνει το χάρισμα, αίνο σ' Αυτόν να δώσεις.

Στα χέρια του τα τρυφερά άφησα την καρδιά μου,
Και 'κείνη τον ευγνωμονεί μέσα απ' τα ποιήματά μου!!

ΜΑΝΟΣ ΑΡΓΥΡΟΠΟΥΛΟΣ

Νώε

Μια Βιβλική αφήγηση γύριζε μες στο νου
Σκεφτόμουνα τις μέρες, τις προ κατακλυσμού.
Αιτία μάλλον είναι μια περικοπή
Που διάβασα εχθές αργά απ’ την Άγια Γραφή.

Το Γένεσης 8:9 ήθελα να διαβάσω
Μα όμως παρασύρθηκα, διάβασα και πιο κάτω.
Εντύπωση μου έκανε του Νώε η ηλικία
Πεντακοσίων ήτανε χρονών, λέει η ιστορία.

Τα εφτακόσια έφτασε, τα εβδομήντα εφτά
Ο Λάμεχ ο πατέρας του και πέθανε μετά.
Ο λόγος που οι άνθρωποι ζούσαν χρόνια πολλά
Ήταν στην τελειότητα που βρίσκονταν κοντά.

Μα εκτός του ότι μεγάλωνε του ανθρώπου η ηλικία
Λέει η Γραφή μεγάλωνε στον κόσμο η κακία.
Αυτός ήταν κι ο λόγος που ‘κανε τον Θεό
Να φέρει τον παγγήινο τότε κατακλυσμό.

Η πάσα σαρξ, λέει η Γραφή, ήταν διεφθαρμένη
Μικροί, μεγάλοι και παιδιά και ηλικιωμένοι.
Μόνο ο Νώε άξιζε την εύνοια Θεού
Διατηρήθη ηθικός στο σώμα και στο νου.

Διακηρύχθη άψογος μέσα στους σύγχρονούς του
Το μήνυμα απ’ τον Θεό το είπε και στους γιους του.
Σίγουρα θα ‘χανε δουλειές, οι νύφες και οι γιοι του
Που πρέπει να τις άφησαν κι ενώθηκαν μαζί του.

Κατασκευή της κιβωτού αμέσως ξεκινάνε
Τριγύρω υπάρχουν ασεβείς που τους περιγελάνε.
Μα εκτός από την κιβωτό έπρεπε να κηρύττουν,
Από την ασεβή οδό κάποιους να μεταπείσουν.

Το έργο ήταν δύσκολο, χωρίς αμφιβολία
Μα ο Νώε με πιστότητα έδειξε προθυμία.
Εύλογα μια ερώτηση, ίσως και απορία
Γεννήθηκε μέσα στο νου μ’ αυτή την ιστορία.

Άραγε πώς αντέδρασαν οι γιοι του και οι νύφες
Σαράντα όταν άκουσαν μέρες θα βρέχει, νύχτες;
Βροχή από τον ουρανό ποτέ δεν είχαν δει
Εφόσον από υδρατμούς ποτίζονταν η γη.

Κι αν υποθέσουμε εύκολα το πίστεψαν αυτό
Πώς αντιδράσαν άραγε στον άλλο διορισμό;
Αφού τελειώσει η κιβωτός άραγε πώς θα μπούνε
Τα ζώα που ‘πε ο Θεός να διαφυλαχτούνε;

Η πίστη τους πρέπει σαφώς να ‘ταν πολύ μεγάλη
Σαράντα χρόνια δούλευαν, δε σήκωναν κεφάλι.
Μεταφερθείτε νοερά μαζί μου και εσείς
Και δείτε πώς χλευάζουνε όλοι οι ασεβείς.

Κάποια σφυριά ακούγονται μες στην οχλαγωγία
Ο Σημ πρέπει να ‘ναι κι ο Χαμ, τελειώνουν εργασία.
Για δείτε όμως αδελφοί ετούτη τη σκηνή
Τα ζώα όλα σε ζεύγη μπήκανε σε γραμμή.

Μπροστά είναι οι ελέφαντες, πίσω τους οι καμήλες
Ακολουθούν ρινόκεροι, φαίνονται κι οι γορίλες.
Απ’ το Θεό στην κιβωτό όλα καθοδηγούνται
Οι γιοι του Νώε είναι εκεί, σωστά τακτοποιούνται.

Να κι ο Νώε στέκεται μπροστά στην κιβωτό.
Με αφοβιά κηρύττει για τον κατακλυσμό.
Μα εκείνοι τον χλευάζουμε τον λένε και τρελό.

Ακούγονται πεντακάθαρα τα λόγια που του λένε
Τώρα μπορεί να χαίρονται, σε λίγο όμως θα κλαίνε.
«Σιγά μη βρέξει ο ουρανός και όλους μας μουσκέψει
και το κιβώτιο αυτό σιγά μην επιπλεύσει!

Τα ζώα τι σου έφταιξαν και τα ‘βαλες εκεί,
Στην ξύλινή σου κιβωτό, σαν να ‘ναι φυλακή;»
Τους Νεφιλείμ τους βλέπετε; Μ’ ένα σπαθί γυρίζουν
Είν’ των αγγέλων τα παιδιά, απ’ όλους ξεχωρίζουν.

Ο Νώε άλλο δε μιλά, κοιτά τον ουρανό
Γυρίζοντας την πλάτη μπαίνει στην κιβωτό.
Πάλι φωνές και ουρλιαχτά, βρισιές και χλευασμός
Θαρρώ όμως σκοτείνιασε κάπως ο ουρανός.

Ενώ σ’ αυτό το γεγονός δε δίνουν σημασία
Στο επόμενο απόλυτη υπάρχει ησυχία.
Θαρρείς κάτι τους φόβισε, γονάτισαν στα χόρτα
Με τρόμο την πελώρια κοιτάνε τώρα πόρτα.

Οι μεντεσέδες τρίζουνε, μ’ ορμή η πόρτα κλείνει
Τους ασεβείς και χλευαστές απ ’έξω τους αφήνει.
Ο ουρανός πιο σκοτεινός γίνεται ξαφνικά
Στο βάθος βλέπω αστραπές, άρχισε να βροντά.

Το σκηνικό αλλάζει μπροστά μας ξαφνικά
Στην πόρτα όλοι της κιβωτού τρέχουνε βιαστικά.
Ακούστε τους, φωνάζουνε, τον Νώε εκλιπαρούνε
Να τους ανοίξει δυο λεπτά, μέσα θέλουν να μπούνε.

Μα δυστυχώς στην κιβωτό δεν πρόκειται να μπούνε
Ανοίξανε οι ουρανοί και τρέχουν να κρυφτούνε.
Μια σταγόνα της βροχής πέφτει στο πρόσωπό μου
Γι’ αυτό ας φύγω γρήγορα αν θέλω το καλό μου.

Στο σήμερα όλοι μαζί τώρα ας μεταφερθούμε
Γιατί αν μείνουμε εδώ σίγουρα θα πνιγούμε.
Οι μέρες προ κατακλυσμού μοιάζουν μ’ αυτές που ζούμε,
Τις ομοιότητες μαζί σας προσκαλώ να δούμε.

Ανθίζει στις ημέρες μας η παιδική πορνεία
Κι έχει γίνει αποδεκτή κι η ομοφυλοφιλία.
Σ’ όλο το πρόσωπο της γης το λένε στα δελτία
Πλέον δεν είναι είδηση, έχει ξεσπάσει βία.

Κι αν δεν υπάρχουν Νεφιλείμ σήμερα στη ζωή μας
Ο Διάβολος κι οι δαίμονες ριχτήκανε στη γη μας.
Η ανθρώπινη πλέον η ζωή έχασε την αξία
Υπάρχει μάρτυς αψευδής, η αιματοχυσία.

Στήριξη στους πολέμαρχους γεμάτη υποκρισία
Να ευλογεί τον πόλεμο και η ψευδής θρησκεία.
Όσο για τον πλανήτη μας, αλήθεια τι να πω;
Δεν είχε δει τέτοια φθορά πριν τον κατακλυσμό.

Τα δάση τα κατέστρεψαν, μολύναν το νερό
Πάνω απ’ τις πόλεις νέφος υπάρχει τοξικό.
Είδος υπό εξαφάνιση η ζωή μας στον πλανήτη
Θα μοιάζει η γη στα χέρια τους με άγονο κομήτη.

Μα ετούτο το σενάριο για όλους ευτυχώς
Δε βρίσκεται στα πλάνα που έχει ο Θεός.
Σύντομα φτάνει ο καιρός, μάλιστα δεν αργεί,
Να διαφθείρει πονηρούς που φθείρουνε τη γη.

Μα όπως ο Νώε και εμείς, έργο επιτελούμε
Ψάχνουμε μες στους ασεβείς αξίους για να βρούμε.
Όσο υπάρχει ο καιρός ας μην αργοπορούμε
Στη θεία του οργάνωση μέσα τώρα ας μπούμε.

Ρόλο θα παίξει κιβωτού, μέσα εάν βρεθούμε
Κι απ’ τη φωτιά του Αρμαγεδδών ζώντες όλοι θα βγούμε!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου