Το Αγκάθι

Ένα αγκάθι μες τη σάρκα έχω γω βαθιά
Λάφυρο που 'χα αποκτήσει όταν ήμουν χαμηλά.
Κι αν περάσανε τα χρόνια αποδείχθει δυστυχώς
Πως ο χρόνος για εμένα δεν ήταν γιατρός.

Η πληγή μου έχει κλείσει έχει αλήθεια επουλωθεί
Μα το αγκάθι από κάτω που 'χω γω αιμορραγεί.

Απ' τα αγκάθι εδώ και χρόνια ήθελα ν' απαλλαγώ,
Μα οι προσπάθειές μου όλες πέφταν στο κενό.

Μα τα χέρια μου δεμένα τα κρατά τ' αγκάθι αυτό
Κάθε που 'ναι να πετάξω μου θυμίζει είμαι δω!

Θέλω να το ξεριζώσω μα δεν έχω δύναμη,
Ξέρω ότι θα ματώσουν δίπλα μου κι άλλοι πολλοί.

Πήρα την απόφασή μου όσο κι αν στοιχίσει αυτό,
Απ' τα αγκάθι μια για πάντα τώρα να απαλλαγώ.

Μια σελίδα στη ζωή μου νέα να ανοίξω εγώ,
Στο Θεό ότι προσφέρω θέλω να 'ναι αποδεκτό.

Λέω «συγνώμη» απ' την καρδιά σ' αυτούς που μ' αγαπούνε,
Τους έκανα να κλάψουνε, τους είδα να πονούνε.

Πατέρα μου Ιεχωβά πίστεψε την καρδιά μου,
Στο λέει πως μετάνιωσε, κοίτα τα δάκρυά μου.
Μια ευκαιρία δώστε μου, για να επανορθώσω,
Κι όλους εσάς εγώ ποτέ δεν θα ξαναπληγώσω!