Ο Ευλογημένος

Το ποίημα αυτό το έγραψα εγώ να βοηθήσω
Δε θα ‘θελα με τίποτε κάποιον να σκανδαλίσω!
Γιατί όλους σας αγαπώ, σας βλέπω σαν παιδιά μου
Και είμαι υπερήφανος για την ταπεινότητά μου!

Χρόνια πολλά υπηρετώ τον Ύψιστο Θεό μας,
Το χέρι του να ευλογεί βλέπω το σπιτικό μας.
Και σεις λοιπόν αν θέλετε να ‘χετε ευλογία,
Πάρτε με για παράδειγμα γιατί έχω σοφία!

Κι αν ζούμε σ’ έσχατους καιρούς εγώ ‘μαι ευτυχισμένος,
Γιατί πιστεύω απ’ το Θεό πως είμαι ευλογημένος!
Στο πιάνο η μία κόρη μου, η άλλη στο μπαλέτο,
Κι δυο μου γιοι είναι γιατροί, αχτύπητο ντουέτο!
Άδικα δε χαθήκανε οι ώρες στα βιβλία,
Σ’ ευχαριστώ, Ιεχωβά, αυτό είν’ ευλογία!

Χειρότερος κι απ’ άπιστο, το λέει η γραφή,
Εκείνος τα του οίκου του, που δεν τα προνοεί.
Στα λόγια αυτά ειλικρινά, εγώ δίνω σημασία,
Για αυτό πιστεύω του Θεού έχω την ευλογία!!

Μεγάλωσε η επιχείρηση, πήρα και λογιστές,
Και στο χρηματιστήριο έβαλα μετοχές.
Σ’ όμιλο μου ‘πανε να μπω επιχειρηματίες,
Το μόνο που θα έκανα, ήταν μικρές θυσίες!
Και αν στην εκκλησία μου προνόμιο δεν έχω,
Είμαι στ’ αλήθεια ταπεινός και θέσεις δεν κατέχω!

Κι ο χρόνος δεν άργησε να ‘ρθει της πρώτης της θυσίας,
Να χάσω τη συνέλευση πρέπει περιφερείας!
Συνέλευση δε θα ‘χανα με τίποτα εγώ,
Μα υπάρχει ένα συνέδριο που πρέπει να βρεθώ!
Θα γίνει μου ‘παν μάλιστα στο εξωτερικό.

Μα μόνη η γυναίκα μου συνέλευση να πάει?
Πώς να το κάνουμε αδελφέ, άσχημα αυτό χτυπάει!
Συνελεύσεις σκέφτηκα αρκετές είχαμε παρακολουθήσει,
Και πρότεινα στη γυναίκα μου να με ακολουθήσει!

Είν’ ευκαιρία μου ‘πε αυτή να πάμε διακοπές
Να συνδυάσω εύκολα, να γίνουν κι οι δουλειές.
Λατρεύω τη γυναίκα μου, είν’ ένας θησαυρός,
Τυφλά πάντα μ’ ακολουθεί, δίχως γιατί και πως!!
Πιστεύω απ’ τον Ιεχωβά αυτή είν’ ευλογία,
Ανάγκη νοιώθω απ’ την καρδιά να πω ευχαριστία!

Εφόσον με τη χάρη του παν’ οι δουλειές καλά,
Σκέφτομαι μια γενναία να δώσω συνεισφορά!

Καλά έκανα και άκουσα τι μου ’πε η γυναίκα ,
Σε συνοικία που ‘ναι «ιν» πήρα μια μεζονέτα.
300 τετραγωνικά ,με ασανσέρ και κήπο,
Μ’ απ’ τη συνάθροιση μακριά και κάπου-κάπου λείπω.

Τα έπιπλα τ’ αλλάξαμε όλα εισαγωγής,
Και άλλο σπίτι σαν κι αυτό δεν πρόκειται να δεις!
Κρύβω πως είμ’ από χωριό το παίζω Αθηναίος
Μετρά αλλιώς στους κύκλους μας, είναι γνωστό ευρέως.
Κι αν κάποτε στο σπίτι μας είχαμε πάντα σόμπα,
Τζάκι τώρα έχω χτιστό, κυκλοφορώ με ρόμπα!

Ολόμαλλα είναι τα χαλιά όλα απ’ την Περσία,
Τα μπιμπελό αλαβάστρινα, μεγάλη έχουν αξία!
Αχ Θεέ μου! Πόσο σ’ αγαπώ γι αυτήν την ευλογία!!

Είπα γω στη γυναίκα μου πως θα ‘χαμε ευλογία,
Αν κάναμε στο σπίτι μας μια επικοινωνία.
Θα ήθελα να μοιραστώ με άλλους τη χαρά μου
Και μεταξύ μας, για να δουν τα νέα υπάρχοντά μου!

Τον αδελφό με την ΒΜW που μου ‘βγαζε το μάτι,
Θέλω να δω τα μούτρα του που πήρα ΜΑΖΕRΑΤΙ.
Μα απ’την άλλη σκέφτομαι να μην τους σκανδαλίσω,
Βλέπετε είμαι ταπεινός πρέπει να ομολογήσω!

Γι’αυτό το αποφάσισα, αδελφούς δε θα καλέσω,
Δυο απ’ τους νέους γείτονες λέω να προσκαλέσω.
Κι ίσως μες τη συζήτηση να βρω μια ευκαιρία,
Δυο λόγια να πω για το Θεό, να κάνω μαρτυρία.

Και έτσι έγινε ακριβώς, περάσαμε ωραία,
με τους καινούργιους γείτονες αρχίσαμε παρέα.
Η αλήθεια είναι καπνίζανε , βρίζανε και λιγάκι,
Μα έτσι είν’ οι πλούσιοι που είναι από τζάκι!

Τη γνώμη μου για τον Θεό τη βρήκανε γελοία,
Εξέλιξης ακράδαντα πιστεύουν θεωρία.
Περίεργη μου φάνηκε όλη η ιστορία,
Θεό αυτοί δεν έχουνε, μα έχουν ευλογία…

Μέσα στα πλούτη κολυμπούν κι αυτοί, όπως κι εγώ,
Βρε λέτε να μας ευλογεί ο «Έξω από δω?»
Μόνο αυτό δε θ’ άντεχα τώρα να το πιστέψω,
Ότι ανήκει σε αυτόν τώρα να επιστρέψω…

Το χρήμα είναι αλλουνού, πλούτη και μεγαλεία,
Γι αυτό δεν είχε κι ο Χριστός στη γη περιουσία!!
Το μήνυμα ήταν απλό, μα ήμουν τυφλωμένος,
Γελά μαζί μου τώρα πια κι ο κάθε πικραμένος!

Και συ αν πιστεύεις αδελφέ πως είσ’ ευλογημένος
Στο λέω από πείρα γω πως είσαι νυχτωμένος!
«Απ’ της βελόνας την οπή», καμήλα αν περάσει,
Στο νέο σύστημα εγώ θα ζω σαν τον Ωνάση!