Σημεία των Καιρών

Μιλούσα μ'έναν αδελφό που 'μοιαζε πικραμένος
Απ' τη ζωή του ήτανε απογοητευμένος.
Θλίψη μου είπε και θυμό έκρυβε στην καρδιά
Τα αδέλφια του τον έριξαν στα κληρονομικά.

Κρυφά πίσω από την πλάτη του λειτούργησαν αυτοί
Έλεγε είναι κρίμα που είναι κι αδελφοί.
Είν' χαρακτήρας ήσυχος τον ξέρω απο παλιά
Και η ζωή τον πλήγωσε πάρα πολύ σκληρά.

Πριν χρόνια απατήθηκε απο την συντροφό του
που κλέφτηκε μια μέρα με φίλο καρδιακό του
Τον είδα να δακρύζει πάρα πολλές φορές
να κρύβει το λυγμό του μες στις αναπνοές.

Ελεγε δεν προδόθηκε μόνο απ' τη σύντροφό του,
μα δυστυχώς τον πρόδωσε κι ο φίλος ο καλός του!
Του είπα είναι πράγματι μεγάλη αδικία
Απο αυτούς που αγαπάς να βρίσκεις προδοσία

Μόνος του το μεγάλωσε μου είπε το παιδί του,
Μα απ' την αλήθεια έφυγε κάπου στα είκοσί του
Απ' όλους και απ' όλα ένοιωθε πληγωμένος
Μα μου 'πε πως δεν ήτανε αποκαρδιωμένος

Σημεία είναι πίστευε των έσχατων καιρών
Όπως και τα πικρόχολα λόγια των αδελφών
Κι αν άνθρωποι τον πρόδωσαν που είχε στην καρδιά
Ήξερε δεν θα προδωθεί απ' τον Ιεχωβά!

Δεν ξέρεις μου 'πε ακόμα τι πρόκειται να δούμε
Στις έσχατες ημέρες αυτές που τώρα ζούμε..
Τα λόγια του στ' αυτιά μου ακούστηκαν σοφά
Σκέφτηκα πως ο αδελφός έζησε Γολγοθά

Τον τελευταίο τον καιρό τα κρούσματα πολλά
Δείχνουν ότι το τέλος είναι πολύ κοντά
Βάλλονται οικογένειες μα και οι εκκλησίες
Είναι πραγματικότητα και όχι εικασίες

Το πνεύμα του κόσμου δυστυχώς μας έχει επηρεάσει
Δεν είμαστε όπως παλιά, κι εμείς έχουμ' αλλάξει
Φαίνεται απ' το ντύσιμο το λεν κι οι κοσμικοί
Κι απο τις συναθροίσεις μας που υπάρχει αποχή

Και κάποιοι ίσως λάθος χειρισμοί απο την ηγεσία
Αιτία γίναν γι' αδελφούς ν' αλλάξουν εκκλησία
Προσωπικές συγκρούσεις αλλά και προστριβές
στο σώμα αιτία γίνονται κι υπάρχουν διαγραφές

Συχνά γίναν τα κρούσματα για αδικοπραγία
απ' άρρενες που ηγούνται μέσα στη εκκλησία.
Είναι κι αυτό σημάδι το τέλος είν' κοντά
άτομα που 'ναι ακάθαρτα να δείχνουνε πιστά!

Για πρότυπό μας τον Ιησού! Αυτόν ακολουθούμε.
Γιατί αν έχουμε άνθρωπο, ίσως σκανδαλιστούμε!
Τα ράσα δεν κάνουν τον παπά,λέει παροιμία λαική,
Ούτε και τα προνόμια θα δώσουνε ζωή!

Μονάχα οι αγνές καρδιές, και συνειδήσεις καθαρές
Θα μπουν στη Βασιλεία
Γι αυτό ας φυλαγόμαστε απο την αμαρτία

Ακόμη κι αν στο παρελθόν είχαμε αμαρτήσει
Κι αυτήν την αμαρτία μας καλά είχαμε κρύψει,
Καλά θα κάνουμε λοιπόν να εξομολογηθούμε,
Γιατί τη μέρα της φωτιάς ίσως να μη σωθούμε

Το βλέμμα προσηλώνουμε μονάχα στο βραβείο
Καθημερνά ν' αγιάζουμε το όνομα το Θείο
Ακόλουθοι δεν είμαστε εμείς κάποιου αδελφού
Γι αυτό ας βαδίζουμε πιστά στα ίχνη του Χριστού

Τελειώνοντας το ποίημα αυτό ποτέ ας μην ξεχνούμε
Πως απ' ανθρώπους όλοι μας μπορεί να πικραθούμε
ΜΑ ΑΠ' ΤΟΝ ΓΙΑΧ ΕΙΝ'ΒΕΒΑΙΟ ΠΩΣ ΔΕΝ ΘΑ ΠΡΟΔΩΘΟΥΜΕ!!