Επίλογος

Τα ποιήματα γίναν πουλιά, κάτασπρα περιστέρια.
Χαίρονται ελεύθερα να ζουν στον αδελφών τα χέρια.

Μην ψάξεις ποιος τα έγραψε, έπαινο μην του δώσεις,
Άλλος δίνει το χάρισμα, αίνο σ' Αυτόν να δώσεις.

Στα χέρια του τα τρυφερά άφησα την καρδιά μου,
Και 'κείνη τον ευγνωμονεί μέσα απ' τα ποιήματά μου!!

ΜΑΝΟΣ ΑΡΓΥΡΟΠΟΥΛΟΣ

Κοινωνική Θητεία

Παιδί μου ώρα σου καλή και να ‘χεις την ευχή μου
Μα να κρατάς πάντα νωπή στο νου τη συμβουλή μου.
Μ’ αγάπη σ’ αναθρέψαμε με πόνο και ξενύχτια
Διδάχτηκες από μικρό πια είναι η αλήθεια.

Τώρα η ώρα έφτασε κι ανοίγεις τα φτερά σου
Οι φίλοι σου και οι γονείς δε θα ‘ναι πια κοντά σου.
Στο κράτος υποχρέωση είν’ η γνωστή θητεία
Για σένα εναλλακτική είναι υπηρεσία.

Από τ’ αδέλφια σου μακριά και από τους γονείς σου
Μα να βλέπεις τον αόρατο, θα βρίσκεται μαζί σου.
Πρόσεχε τις παρέες σου τη συναναστροφή σου
Μη φθείρουνε τα ήθη σου και την ανατροφή σου.

Φαντάρος κι αν δεν έγινες πόλεμο διεξάγεις,
Με Σατανά και δαίμονες στο νου καλά να βάλεις.
Και αν δεν έβαλες χακί, φόρα την πανοπλία
Αυτή που λένε τ’ άγια θεόπνευστα βιβλία.

Μέλος να είσαι ενεργό στη νέα σου εκκλησία
Στις συναθροίσεις ανελλιπώς και στην υπηρεσία
Με συνεργάτες κοσμικούς να ψάχνεις ευκαιρία
Να τους μιλάς για τον Θεό να δίνεις μαρτυρία.

Με σεβασμό να φέρεσαι προς τους συνάδελφούς σου
Μην επισύρεις την μομφή στ’ όνομα του Θεού σου.
Επιμελείς κι υπεύθυνος όπου κι αν εργαστείς
Άτομο που ‘ναι οκνηρό μη χαρακτηριστείς.

Μ’ ευχαριστία στο Θεό η μέρα σου ν’ αρχίζει
Ένα γλυκό χαμόγελο να σε χαρακτηρίζει
Το χρόνο τον ελεύθερο αν εκμεταλλευτείς
Στο έργο Διακόνου ίσως εκπαιδευτείς.

Ποτέ ξανά μες τη ζωή δε θα ‘χεις ευκαιρία
Να μελετάς στοχαστικά μ’ απόλυτη ησυχία.
Τους κοσμικούς συνάδελφους μην κάνεις στενούς φίλους
Ιδίως αν είναι άτομα του αντίθετου του φύλλου .

Τις νύχτες να γυρνάς νωρίς στο σπίτι να κοιμάσαι
Γιατί αν ξενυχτάς αλλού, στο μάτι «κάποιου» θα’ σαι.
«Ξέρει» πόσο ευάλωτοι είναι οι νεαροί
Μακριά από το σπίτι τους και ψάχνει αφορμή.

Και δυστυχώς για μερικούς τα έχει καταφέρει
Φαντάροι ίσως δεν ντύθηκαν μα τους κρατά στο χέρι
Κάποιοι μετάνιωσαν πικρά και ειλικρινά λυπούνται
Δεν θέλουν την κοινωνική θητεία να θυμούνται.

Μία σελίδα μελανή η κοινωνική θητεία
Θα τους θυμίζει πάντοτε αυτήν την αμαρτία.
Εγώ και η μητέρα σου, σου λέμε να προσέχεις
Πριν κάνεις οτιδήποτε στο νου τον Γιαχ να έχεις.

Το όνομα του Ιεχωβά να το δοξάζεις πάντα
Όπως αρμόζει αγόρι μου σε θεοκράτη άνδρα.
Όνομα φρόντισε καλό ν’ αφήσεις σαν θα φύγεις
Δρόμο για τους επόμενους ,θυμήσου πως ανοίγεις.

ΚΙ ΟΤΑΝ ΜΕ ΤΟ ΚΑΛΟ ΘΑ ‘ΡΘΕΙΣ ΠΙΣΩ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙΚΟ ΜΑΣ
ΘΑ ‘ΝΑΙ Η ΧΑΡΑ ΜΑΣ ΠΕΡΙΣΣΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΛΕΒΕΝΤΗ ΓΙΟ ΜΑΣ.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου