Επίλογος

Τα ποιήματα γίναν πουλιά, κάτασπρα περιστέρια.
Χαίρονται ελεύθερα να ζουν στον αδελφών τα χέρια.

Μην ψάξεις ποιος τα έγραψε, έπαινο μην του δώσεις,
Άλλος δίνει το χάρισμα, αίνο σ' Αυτόν να δώσεις.

Στα χέρια του τα τρυφερά άφησα την καρδιά μου,
Και 'κείνη τον ευγνωμονεί μέσα απ' τα ποιήματά μου!!

ΜΑΝΟΣ ΑΡΓΥΡΟΠΟΥΛΟΣ

Υπόγειος Διάβαση

Σενάριο επιστημονικής θυμίζει φαντασίας
Ακέραιο άτομο να βρεις και ηθικής αξίας
Θυμίζει η ζωή λεωφόρο, ταχείας κυκλοφορίας
Που για λωρίδες έχει νόμους της αμαρτίας

Χιλιάδες κάθε μέρα τη χρησιμοποιούν
Ξέροντας πως δεν πρόκειται να μποτιλιαριστούν
Τα πάντα επιτρέπονται σ' αυτή τη λεωφόρο
Σ' όσους τη χρησιμοποιούν μα υπό έναν όρο

Στη λεωφόρο μπαίνεις απ' την αφετηρία
Μα αν μετανιώσεις δεν γυρνάς, φεύγεις μόνο ευθεία
Παρκινγκ δεν έχει ο δρόμος για να ξεκουραστείς
Ούτε υπάρχει έξοδος αν θέλεις για να βγεις

Εδώ αν θες να τρέξεις φίλε μου με διακόσια
Κανένας δεν σ' ελέγχει αν πας και μ' άλλα τόσα
Ούτε τροχαία με ραντάρ ή κάμερες ασφαλείας
Διπλώματα δεν ελέγχονται, τέλη κυκλοφορίας

Σε μέρη διαφορετικά οι λωρίδες οδηγούν
Ταμπέλες ευανάγνωστες σας προειδοποιούν
Η μια ταμπέλα γράφει πλούτος και μεγαλεία
Η άλλη ανηθικότητα και ομοφυλοφιλία
Πιο κάτω μία άλλη γράφει ειδωλολατρία
Πάθη κλοπές και μέθη διαβάζεις σ' άλλη μία

Κάποιοι απ' τη μια λωρίδα πετάγονται στην άλλη
Να φτάσουν θέλουν πρώτοι πριν έρθουνε κι άλλοι
Κάποιοι αναποφάσιστοι στην άκρη σταματάνε
Σε όλους τους προορισμούς θα θέλανε να πάνε

Μα σταματούν κι άλλοι εκεί Για άλλη όμως αιτία
Τι γράφουν οι ταμπέλες δε δίνουν σημασία
Απ' όλες τις ηλικίες και όλες τις φυλές
Μα έχουν εφοδιαστεί όλοι με τσι πι ες

Σύστημα δορυφορικό το λεν και πλοηγό
Τους κατευθύνει αλάνθαστα από τον ουρανό
Στη λεωφόρο η διαδρομή για αυτούς όλους τελειώνει
Και η φωνή του πλοηγού ευθύς ενημερώνει

Στη δεξιά λωρίδα τ' αμάξια τους ν' αφήσουν
Τη λεωφόρο απέναντι πρέπει να διασχίσουν
Στο άκουσμα της προτροπής κάποιοι ίσως φοβηθούνε
Τη λεωφόρο κάθετη πεζοί να τη διαβούνε

Μα η φωνή ακούγεται μέσα απ' το τζι πι ες
Για υπόγεια διάβαση πέρασμα ασφαλές
Κι αν λίγοι τη υπόγειο διάβαση περνούνε
Είναι η ζωή του ασφαλή δεν θα παρασυρθούνε

Πεζοί απομακρύνονται από τη λεωφόρο
Ψάλλοντας άσμα ρυθμικά που μοιάζει νικηφόρο
Τα σαρκικά τα πάθη τους έχουνε πολεμήσει
Να ζήσουνε πνευματικά έχουν αποφασίσει

Κι αν είναι ο δρόμος δύσκολος στενός και ανηφόρα
Και αν μόνο λίγα άτομα τον έχουν βρει ως τώρα
Υπάρχει κάτι εξαίσιο που τους χαροποιεί
Γραμμένο στην υπόγειο διάβαση είχαν δει

Επιγραφή διαβάσανε κι ας ήταν σκονισμένη
Μα από χέρι ανθρώπινο δεν ήτανε γραμμένη
Δεν έγραφε Αττική οδός ούτε και Εγνατία
Μα γράφει :ΠΡΟΣ ΑΙΩΝΙΑ ΖΩΗΣ ΣΤΗ ΒΑΣΙΛΕΙΑ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου