Πλοίο στην Ομίχλη

Μ' ένα καράβι όνειρα και τον καιρό μπουνάτσα
Πυξίδα της μάνας η ευχή, πανιά τα δυο μου μπράτσα
Το ποθητό ταξίδι μου ξεκίνησα κι εγώ
Για μια ονειρεμένη Ιθάκη για να βρω.

Για κάβο είχα τη γνώση μου γι' άλμπουρο το πτυχίο
Πολυετής εκπαίδευση μες το πολυτεχνείο
Οι αρχές από το σπίτι μου γίνανε τα σχοινιά μου
Και του πατέρα οι συμβουλές ήταν η άγκυρά μου

Γλάροι λευκοί οι πολλές ευχές επάνω στα κατάρτια
Φουρτούνες να μην δουν ποτέ, ποτέ τα δυο μου μάτια
Υφάλους κι άγνωστα νερά, τρίγωνο των Βερμούδων
Σε χάρτη τα παρατηρώ κληρονομιά παππούδων

Απ' τη γαλήνη του σπιτιού έλυσα τα σχοινιά μου
Για της ζωής το πέλαγος άνοιξα τα πανιά μου.
Μα ξάφνου απ' τα κατάρτια μου πετάξανε οι γλάροι
Και ένα κύμα δυνατό πήγε να με μπατάρει

Δεν θύμιζε το κύμα αυτό το παλιρροιακό
μα επιπτώσεις έφερε στο οικονομικό
Τη ρότα μου προσπάθησα να σταθεροποιήσω
Σε μία θάλασσα καημούς μήπως και ναυαγήσω

Μα ένας άνεμος κακός ξέσκισε τα πανιά μου
Έσπασε τα κατάρτια μου αρρώστησε η καρδιά μου.
Έχασα τον πατέρα μου που είχα στήριγμά μου
Είδα να θάβεται βαθιά στο χώμα η άγκυρά μου

Μία πυκνή ομίχλη σκεπάζει το σκαρί μου
Αβέβαιο το αύριο τρέμω για τη ζωή μου
Άχρηστος αποδείχτηκε και ο εξοπλισμός μου
Ύφαλος που χτυπά κρυφά ο δήθεν αδελφός μου

Μάλλον δεν φταίει το σκαρί μα η θάλασσα που πλέω
Γεμάτη είναι βάσανα και μέρα νύχτα κλαίω
Τα ψέματα πολιτικών θρησκευτικών πανούργων
Θυμίζουνε το πέρασμα, τρίγωνο των Βερμούδων

Χιλιάδες τη θάλασσα αυτήν την έχουν διασχίσει
Μα αναζητώντας τ' όνειρο έχουνε ναυαγήσει
Μα ευτυχώς για μερικούς δεν χάθηκε το θάρρος
Μες την ομίχλη είδαν το φως, που εκπέμπει κάποιος φάρος

Αν νοιώθεις φίλε μου και συ σαν πλοίο στην ομίχλη
Φάρος υπάρχει, η Γραφή, υφάλους να σου δείχνει
Μα δείχνει κι ένα υδάτινο γαλήνιο μονοπάτι
Μες τις φουρτούνες της ζωής μοιάζει οφθαλμαπάτη

Αν καταφέρεις και το βρεις θα ζήσεις μ' ευτυχία
Σε μια ανθρωποθάλασσα που έχει τρικυμία!!