Επίλογος

Τα ποιήματα γίναν πουλιά, κάτασπρα περιστέρια.
Χαίρονται ελεύθερα να ζουν στον αδελφών τα χέρια.

Μην ψάξεις ποιος τα έγραψε, έπαινο μην του δώσεις,
Άλλος δίνει το χάρισμα, αίνο σ' Αυτόν να δώσεις.

Στα χέρια του τα τρυφερά άφησα την καρδιά μου,
Και 'κείνη τον ευγνωμονεί μέσα απ' τα ποιήματά μου!!

ΜΑΝΟΣ ΑΡΓΥΡΟΠΟΥΛΟΣ

Ατίθασο Νιάτο

Σαν ήμουν νεαρός εγώ, νευρίαζα πολύ
Όταν για κάθε τι οι γονείς μου ‘διναν συμβουλή.

Πως πρέπει να ‘ναι οι φίλοι μου τι ώρα θα γυρίσω
Μέχρι και πως θα κουρευτώ έπρεπε να ρωτήσω.

Κόψε λιγάκι μου ‘λεγαν γιε μου τη φαβορίτα
Το νούμερο του κινητού μη δίνεις σε κορίτσια.

Μην ανεβείς σε μηχανή μου ‘λεγε η μαμά μου
Τι θέλουν να φοβάμαι εγώ στο τέλος τη σκιά μου.

Πίστευα πως δε μ’ αγαπούν δε θέλουν το καλό μου
Μ’ αυτά που κάνουν θίγουνε και τον εγωισμό μου.

Μα στην παρέα μου συχνά το ‘παιζα γω αντράκι
Κυρίως αν στη συντροφιά υπήρχε κοριτσάκι.

Πίστευα μέσα στη ζωή ότι τα ήξερα όλα
Τι να μου πει η μάνα μου και ο μπαμπάς μου τώρα.

Αυτοί μεγάλωσαν αλλιώς σε άλλη εποχή
Ούτε κομπιούτερ είχανε ούτε και DVD.

Κι όμως τα καταφέρανε και είν’ ευτυχισμένοι
Γιατί όπως μου ‘παν την καρδιά στον Γιαχ είχαν δοσμένη!

Καθώς όμως μεγάλωσα το ένοιωσα καλά
Σαν τους γονείς μες τη ζωή κανείς δε σ’ αγαπά!

Αφού εγώ παντρεύτηκα και απέκτησα παιδιά
Τις ίδιες να δίνω συμβουλές έχω εγώ σειρά.

Το βλέπω είναι δύσκολο αλήθεια σας το λέω
Να καταφέρεις συμβουλή να δώσεις σ’ ένα νέο.

Από τον κόσμο μακριά μείνετε νεαροί
Γιατί λιοντάρι άγρυπνο κάπου καραδοκεί.

Στη μάνα στον πατέρα σας να δίνετε τιμή
Είν’ εντολή που έδωσε ο Θεός στο Μωυσή.

Και να θυμάστε πάντα αυτό
πως θα ‘ρθει κι η σειρά σας
να συμβουλεύσετε και σεις
μια μέρα τα παιδιά σας!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου